Music for a better living #215

Μια από τις πιο «αγριευτικές» εικόνες των ημερών ήταν το να βλέπω ηλικιωμένους να βηματίζουν με τα χίλια ζόρια προς την πλησιέστερη εκκλησία. Όχι, όμως, με το γαληνεμένο βλέμμα ενός βαθιά θρησκευόμενου ανθρώπου, αλλά με την αγωνία και το φόβο «γραμμένα» πάνω σε κάθε σπιθαμή του κορμιού τους. Σαν ετοιμοθάνατοι που πάνε να εκλιπαρήσουν για λίγο περισσότερο χρόνο ζωής ακόμη.

Reynold - Overthere

Το μισώ το Πάσχα, ξέρεις. Όλα μοιάζουν με παλιοκηδεία. Ούτε καν τηλεόραση δεν τόλμησα ν’ ανοίξω, μη μου την πέσουν τα σφαχτά...

Νομίζω πως τώρα μπορώ να βγω έξω, πρέπει να τις έχουν μαζέψει τις σούβλες, ε;

Υ.Γ. Ανάσταση έκανα με Monty Python και κάτι τηλεφωνήματα. Κανείς δε μου είπε πως θα καώ στην Κόλαση. Έξω δεν ακουγόντουσαν βεγγαλικά. Θα ήθελα να ήμουν εκεί έξω, είναι η αλήθεια. Τόσο έξω που δε φαντάζεσαι...