Music for a better living #148
Does it imitate us
or do we imitate it?
Οι Disposable Heroes of Hiphoprisy σχηματίστηκαν το 1990 από δύο πρώην μέλη των Beatnigs (avant-garde industrial jazz κολεκτίβα από το San Francisco), τους Michael Franti και Rono Tse. Σε αντίθεση με τους περισσότερους καλλιτέχνες της rap και του hip-hop, η φιλελεύθερη γλώσσα των στίχων τους στόχευε ενάντια στο ρατσισμό, το μισογυνισμό και την ομοφοβία, με μια ιδεολογική αντίληψη που έσπαγε κόκαλα. Το «Television, the Drug of the Nation» ήταν το πρώτο τους single.
The Disposable Heroes of Hiphoprisy - Television, the Drug of the Nation
Το 1992 κυκλοφορούν το πρώτο τους album, το «Hypocrisy Is the Greatest Luxury». Η rap κοινότητα κάνει τα στραβά μάτια γιατί επιτίθεται κατά των gangsta πρότυπών της, το ακροατήριο σνομπάρει (κυρίως οι African-American, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί το duo διασκευάζει μέχρι και Dead Kennedys!) κι έτσι οι Disposable Heroes of Hiphoprisy εξαφανίζονται από το χάρτη πριν την ώρα τους... Αυτός ο μοναδικός τους δίσκος παραμένει ορόσημο κοινωνικοπολιτικού σχολίου πάνω στην αμερικανική κουλτούρα και ταυτότητα, ένα λαμπρό, διαχρονικό παράδειγμα δουλειάς με αρχίδια που αποδεικνύει πόσο σκατά δρόμο τράβηξε μετέπειτα η σκηνή του hip-hop στις ΗΠΑ.
Τώρα, είστε ελεύθεροι να κλείσετε τις γαμωτηλεοράσεις σας.
Υ.Γ. Δες εδώ το music video μιας πιο «πρωτόγονης» μορφής του τραγουδιού, σε εκτέλεση των Beatnigs. Ακολούθησε αυτό εδώ.
[art: http://www.joshuahoffine.com/]
or do we imitate it?
Οι Disposable Heroes of Hiphoprisy σχηματίστηκαν το 1990 από δύο πρώην μέλη των Beatnigs (avant-garde industrial jazz κολεκτίβα από το San Francisco), τους Michael Franti και Rono Tse. Σε αντίθεση με τους περισσότερους καλλιτέχνες της rap και του hip-hop, η φιλελεύθερη γλώσσα των στίχων τους στόχευε ενάντια στο ρατσισμό, το μισογυνισμό και την ομοφοβία, με μια ιδεολογική αντίληψη που έσπαγε κόκαλα. Το «Television, the Drug of the Nation» ήταν το πρώτο τους single.
The Disposable Heroes of Hiphoprisy - Television, the Drug of the Nation
Το 1992 κυκλοφορούν το πρώτο τους album, το «Hypocrisy Is the Greatest Luxury». Η rap κοινότητα κάνει τα στραβά μάτια γιατί επιτίθεται κατά των gangsta πρότυπών της, το ακροατήριο σνομπάρει (κυρίως οι African-American, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί το duo διασκευάζει μέχρι και Dead Kennedys!) κι έτσι οι Disposable Heroes of Hiphoprisy εξαφανίζονται από το χάρτη πριν την ώρα τους... Αυτός ο μοναδικός τους δίσκος παραμένει ορόσημο κοινωνικοπολιτικού σχολίου πάνω στην αμερικανική κουλτούρα και ταυτότητα, ένα λαμπρό, διαχρονικό παράδειγμα δουλειάς με αρχίδια που αποδεικνύει πόσο σκατά δρόμο τράβηξε μετέπειτα η σκηνή του hip-hop στις ΗΠΑ.
Τώρα, είστε ελεύθεροι να κλείσετε τις γαμωτηλεοράσεις σας.
Υ.Γ. Δες εδώ το music video μιας πιο «πρωτόγονης» μορφής του τραγουδιού, σε εκτέλεση των Beatnigs. Ακολούθησε αυτό εδώ.
[art: http://www.joshuahoffine.com/]
2 Comments:
αυτός ήταν ο καλύτερος δίσκος του spearhead, και είναι απ' τα βινίλια που μου έφαγε ο σκώρος [fuck!]
Τρώει βινύλιο ο σκώρος; Να ψεκάσω τη δισκοθήκη;
Αυτό το post αποδεικνύει πως ακόμη κι εγώ κάποτε άκουγα «μαύρα»... :-Ρ
Post a Comment
<< Home