Music for a better living #182

Έβλεπα ένα θρίλερ με τη Sarah Michelle Gellar. Το όνομα αυτής της κοπέλας πρέπει να σταματήσει να αναγράφεται στα credits των ταινιών που παίζει και να αντικατασταθεί από το... φόλα.

Το φιλμ ονομάζεται «The Return» και βγαίνει εδώ στις 11 Ιανουαρίου ως... «Ανήσυχα Πνεύματα» (hello?). Διαρκεί μόλις 85 λεπτά (με τα «γράμματα»). Στα πρώτα 20 δεν καταλάβαινα τίποτα. Κοντά στην ώρα κάτι πήγαινε να εξηγήσει για ένα έγκλημα που είχε διαπραχθεί 15 χρόνια πριν σε βλαχοχώρι του Τέξας (δεν ήταν η Σαρούλα το θύμα, δυστυχώς). Μετά γινόταν λιγάκι «Déjà Vu» κι έχανες αβγά, πασχάλια κι ότι άλλο γιορτινό. Στα multiplex στοιχηματίζω πως θα αναβιώσουν τον εορτασμό της επετείου του Πολυτεχνείου...

Μέσα στο μπάχαλο της πλοκής, αυτό το τραγούδι της Patsy Cline, παιγμένο από δίσκο βινυλίου με κολλημένη τη βελόνα στον τίτλο, μου τα έκανε τόσο κρόσσι που αν ξανάβλεπα τη Σαρούλα μπροστά μου (τη σιχάθηκε η ψυχή μου τον περασμένο Μάη στα εξωτερικά) θα της άστραφτα μιαν ανάποδη ενισχυμένη μπας και της ξεκολλούσε το κεφάλι. Sweet?

Patsy Cline - Sweet Dreams (of You)

Και για να μην παρεξηγηθώ, με την κυρία Cline ουδέποτε είχα πρόβλημα, ορίστε, ας σας βάλω ακόμη ένα σουξεδιάρικο δικό της - κατά την παράδοση του ελληνοπρεπέστερου «Ματώνω»!

Patsy Cline - I Love You So Much It Hurts

Άντε για όνειρα γλυκά τώρα...

- Δεσποινίς, τι κοιτάτε εκεί τόση ώρα;
- Καλέ, ιδέα δεν έχω. Στο σενάριό μου το έγραφε: «Χέσε ψηλά κι αγνάντευε!»