Music for a better living #157

Τον Robbie Williams ποτέ δεν τον κατάλαβα. Είναι pop; Ναι. Είναι star; Με το ζόρι. Με την πρόκληση, την τσαμπουκαλεμένη αλητεία κι όλα αυτά τα αντί- που θέλει να τον χαρακτηρίζουν. Αλλά το παρελθόν του που το πας; Θα μου κάνεις τον έξυπνο και θα πεις πως και πριν τους Take That υπήρχαν κάποιοι Wham! Και θα σου απαντήσω πως ο Robbie δεν είναι George Michael. Ούτε και θα γίνει. Ένας μικρός φανφαρόνος είναι μονάχα, που έξω από την πατρίδα του ή την Ευρώπη αγκομαχάει να πείσει πως έχει διαμέτρημα μεγάλου star. Τουλάχιστον, μέσα στην όλη παραμύθα, κάνει κάτι δηλώσεις που τον σώζουν: «I'm not a musician, I'm an entertainer.»

Στο «Rudebox», το νέο του album, μια σωρεία από παραγωγούς και συνθέτες τον προσκυνάνε και τον κάνουνε Θεό, αφήνοντας στον ακροατή ανάμεικτα συναισθήματα από το συνονθύλευμα. Ο ίδιος μοιάζει να θέλει να κλείσει μια ολόκληρη εποχή ή, πιο συγκεκριμένα, το cheesy χάβαλο των δύο περασμένων δεκαετιών. Σε δύο τραγούδια έχει με το μέρος του και το duo που δικαιωματικά κρατά τα σκήπτρα της pop ιεροσύνης.

Robbie Williams - We're the Pet Shop Boys

Γιατί του παραχώρησαν τον «ύμνο» τους λες και επρόκειτο για το τρίτο μέλος των Pet Shop Boys; Προφανέστατα, όπως λέει και το άσμα, αμοιβαία τα αισθήματα, μωρό μου: «Neil Tennant and Chris Lowe write some really great stuff - stuff that would put Oscar Wilde to shame. If the Pet Shop Boys ever wanted a third member, I'd be there.»