Music for a better living #161

Σε μια εποχή απόλυτου μαρασμού για το ελληνικό τραγούδι, με μια ανεξάρτητη σκηνή στην αγγλόφωνη κοσμάρα της και με βλέψεις... παγκόσμιας κυριαρχίας (τη στιγμή που το εγχώριο fan base τρομάζει να γίνει ντουζίνα ακροατών ΚΑΙ καταναλωτών), η χθεσινή τελετή του Φεστιβάλ Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης απέδειξε, αναπάντεχα, πως εκτός από ζωή στη σύνθεση υπάρχει και κάποιο pop αντίκρισμα!

Ενδιαφέρουσες σκηνικές παρουσίες, τραγούδια που με ελάχιστο σουλούπωμα στην παραγωγή μπορούν ν’ ακούγονται από αύριο σε όλα τα ραδιόφωνα, μια θετική ενέργεια που έβγαζε μπρος φρεσκάδα ακόμη κι όταν αισθανόσουν πως κάποια από τα υλικά «βρωμούσαν» ανακύκλωση. Η υπεροψία του παραδοσιακού στον ήχο του Σταύρου Σιόλα, η κληρονομιά των ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ χέρι-χέρι με τον Tricky στο «Πόσο Μελαγχόλησε Αυτός ο Τόπος», η αλά Γερμανός «Μπαλάντα του Μαλάκα», το λαϊκί-στικο lounge του «Νότες Μαγικές», το έτοιμο σουξέ του Μύρωνα Στρατή με την πιο catchy συμμετοχή («Τι Ζητάς»), τα σωτήρια backing vocals στο «Τραγούδι των Ψυχών». Ακόμη κι εκείνοι που θα ήθελαν να ειρωνευτούν τον πομπώδη στίχο του τελευταίου, ας θυμηθούν ποιο είναι το παρελθόν αυτού του Φεστιβάλ ή ας ζητήσουν από το μπαμπά τους να τους τραγουδήσει το... «Ποιος να ξέρει στο βλέμμα του πίσω τι κρύβει ο Θεός για μας»!

Σε αυτό το link μπορείτε ν’ ακούσετε τα 16 τραγούδια του προκριματικού - όχι Τόνι Βαβάτσικο, λυπάμαι. Και στο link που ακολουθεί κάτι για να κλείσει πιο γαλήνια η μέρα.

July Skies - Countryside of 1939

Νομίζω πως η γαλήνη είναι μια ιδιωτική αρετή. Ακόμη και στο blog του καθενός από εμάς. Όσο κι αν εκτιθέμεθα...

Καλές ακροάσεις.