Music for a better living #200

Ωραίες οι υποκλίσεις, τα χειροφιλήματα (!) και τα λουλούδια χθες το βράδυ, αλλά... σπίτια δεν έχετε;

ΑΝΑΜΝΗΣΤΙΚΑ:

Όταν ένα μαγαζί κάνει μασκέ πάρτι και για θαμώνες μετράει ΜΟΛΙΣ τέσσερα άτομα (που τυγχάνει να δουλεύουν εκεί...), δεν αρχίζεις ν’ ανησυχείς για την έκβαση της βραδιάς;

Διέγραψε την άνωθεν παράγραφο κατά τις δύο το πρωί...

Όταν ένα gay αγόρι ντύνεται γυναίκα στις απόκριες και δείχνει να το απολαμβάνει ΠΟΛΥ, σημαίνει κάτι;

Όση trash διάθεση και να’ χει ένας DJ, να ξέρεις πως ο κόσμος του ζητάει ακόμη χειρότερα τραγούδια (τη «Μπουρνουζοπετσέτα»;;;)!

Εάν δοκιμάσετε να παίξετε το «Ένα Πρωινό» (ως απόπειρα συσφίξεως των σχέσεων) σε ώρα βαρέας επιδράσεως του αλκοόλ, αναμείνατε ατάκες του στιλ «Άναμπελ!», «Μύγδαλα!» και... «Αχ, η ξενιτιά!» (πήγαινε μαζί με τη «μετανάστευση» αλλά δε μπόρεσα ν’ ακολουθήσω το συλλογισμό...).

Ο λαμπρός νέος από τη Θεσσαλονίκη που έκανε τη LifΟ χαρτοπόλεμο πρέπει να έχει παιδικά τραύματα από τις πετσέτες που πετούσαν στα Λαδάδικα. Ευτυχώς που δεν είχε περίπτερο κοντά, να φέρει και φύλλο ημέρας (με τα ένθετα)...

Το να μάθετε αν το παιδί που σας φλερτάρει είναι από το χωριό του πατέρα σας ή το χωριό της μητέρας σας δεν έχει απολύτως καμία σημασία στις πέντε το πρωί. Πόσο μάλλον όταν δεν είστε κανένα από τα «παιδιά» του συγκεκριμένου φλερτ...

Επίσης, αναζητείται ο μικρός Δημήτρης. Την τελευταία φορά που εθεάθη επέβαινε σε «τρενάκι»!

ΤΟΡ ΑΤΑΚΕΣ «ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥ»:

1. Ένας τύπος δίπλα με είπε «αρκουδάκι» και καθώς έφευγε μου έστελνε φιλιά!

2. - Που πήγε ο (τάδε);
- Πρέπει να έφυγε. Εντελώς...

3. - Φεύγω.
- Που θα πας τέτοια ώρα, μωρέ;
- Βαρκελώνη!

Leonard Nimoy - If I Had a Hammer

Υ.Γ. Το κομμάτι είναι άσχετο. Η φωτογραφία είναι «αλλού». Εκεί που πήγε και η πτήση μου, δηλαδή... Και του χρόνου!