Music for a better living #232

Παλαιότερα, στις αθηναϊκές συναυλίες, η παρουσία αστυνομικών δυνάμεων σήμαινε «κόκκινο πανί». Χθες το βράδυ, όμως, τη νοσταλγήσαμε...

Ένα από τα καλύτερα live των τελευταίων χρόνων διακόπηκε κακήν κακώς, διαλύοντας το κέφι πάνω και κάτω από τη σκηνή, με τους Beastie Boys ν’ αγωνίζονται φιλότιμα να επικοινωνήσουν με το κοινό που είχε έρθει, κλασικά, για τα «hits» και μόνο. Η σχέση των μεν και των δε έβρισκε σταδιακά την ισορροπία της, μέχρι την ξαφνική απομάκρυνση της μπάντας από τη σκηνή και μια υποψία πως το encore δεν θα ερχόταν... Εμείς, οι μπροστινοί, αργήσαμε να καταλάβουμε τι συνέβαινε πίσω από την κερκίδα των VIP (μέχρι να γυρίσουμε και να κοιτάξουμε προς εκείνη την κατεύθυνση, είχε αδειάσει εντελώς), αλλά η θέα των καπνών από τις φωτιές ήταν τόσο προφανής.

Δεν πήγε ο νους κανενός στα επεισόδια που θ’ ακολουθούσαν όταν, με το που φτάσαμε στον συναυλιακό χώρο του EJEKT, παρατηρούσαμε παντελή έλλειψη αστυνομίας, τροχονόμων, καθώς και περιορισμένο αριθμό security. Επειδή έτυχε να είμαι μάρτυρας του μεγαλύτερου σε όγκο «ντου» (στην τελευταία ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ πύλη!), θα πω μονάχα πως 3-4 άνθρωποι δεν τα βάζουν με 100 οργισμένους τσαμπατζήδες, οι οποίοι δεν το έχουν σε τίποτα να σπρώξουν και να «πάρουν» μαζί και άσχετο κόσμο στο πέρασμά τους, με όποιο επακόλουθο σωματικής ακεραιότητας.

Η όλη χθεσινή εμπειρία με σόκαρε κυρίως από έλλειψη ασφάλειας προς τους θεατές. Γιατί πρέπει να φοβάμαι αν θα με πλακώσουν ή αν θα μου έρθει κάτι στο κεφάλι (προσωπικά, μου ήρθε στην πλάτη - και πονάει ακόμη) όποτε έχω την αφελή διάθεση να δω συναυλία στην Ελλάδα; Πόσο μαλάκες είναι οι διοργανωτές που πίστεψαν πως τα κάγκελα προστατεύουν καλύτερα από το προσωπικό ασφαλείας; Τι σημαίνει security, τέλος πάντων; Γιατί απείχε η αστυνομία από τη φρούρηση εκδήλωσης με κοινό που μπορεί και να έφτανε τις 13.000; Η γελοιότητα των πυροσβεστικών οχημάτων που ήταν ακόμη στο δρόμο, ενώ οι «κουκουλοφόροι» έκαιγαν ότι έβρισκαν στην όλη περιοχή της αμερικανικής βάσης επί ΜΙΑ ΩΡΑ, πως δικαιολογείται; Γιατί δεν πέφτουν μηνύσεις, μπας και καταλάβει κανείς κάτι;

Αν το φετινό συναυλιακό καλοκαίρι μεταφράζεται σε πόλεμο με 20-50 κάφρους, ας μας το πουν, να πάρουμε τα κουβαδάκια μας γι’ αλλού. Γιατί εγώ έτσι δεν παίζω.

Άσε που ήλπιζα ν’ ακούσω κι αυτό και χαλάστηκα τρελά!

Beastie Boys - Hey Ladies

Υ.Γ. Στη Laurie Anderson, στο Ηρώδειο, να πάω με κράνος και προσωπικούς μπράβους, άραγε;