Music for a better living #242

Από προχθές το βράδυ είχα υποσχεθεί να μην ξαναδώ ειδήσεις. Χθες, όμως, είδα... εκπομπές πολιτικού λόγου. Οι οποίες προφανώς επέστρεψαν γιατί θα έπεσε η τηλεθέαση μετά το τριήμερο σερί κραυγών του στιλ «Βοήθεια, καιγόμαστε»... Μπορώ να πω ότι κοιμήθηκα καλύτερα μετά. Μάλλον επειδή είχα σκάσει από τα γέλια.

Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση ακόμη αρνείται να δεχθεί την εικόνα της πραγματικής καταστροφής στην αρχαία Ολυμπία. Το σενάριο, πως μέλη της Αντιπολίτευσης πέρασαν από ένα χεράκι φούμο τα μάρμαρα μέσα στην άγρια νύχτα, έχει μεγάλες πιθανότητες ν’ ακουστεί στις επόμενες ώρες...

Νομίζω πως τα αρχαία πρέπει ν’ ανήκουν στους Έλληνες και όχι στο Κράτος. Σε όποιον σκάβει και βρίσκει κάτι, βρε αδελφέ. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, όπως και να το κάνουμε, θα μπορείς να ζητάς βοήθεια με άλλο τσαμπουκά: «Έχω ένα μαρμάρινο κωλομέρι στην αυλή μου, αν καεί τη γαμήσατε!».

Κατέληξα και σε ένα σοβαρό συμπέρασμα! Πρωθυπουργός της Ελλάδος πρέπει να γίνει ο κύριος Καρατζαφέρης. Έτσι θα πάρουμε πίσω την Πόλη και θα’ χουμε και περισσότερες εκτάσεις δικές μας για να καίμε.

Αφού σταμάτησα το zapping (διότι πρέπει να υπάρχει κι ένα κάποιο μέτρο στις εγκεφαλικές κακώσεις), ξεκίνησα το browsing. Ιδού τι εκόμισα προχείρως:

Αύριο έχουμε συγκέντρωση, επτά το απόγευμα, Σύνταγμα, κλασικά.
Ένας οδηγός ταξί μου είπε πως είχαν και χθες. Παρατηρώ μια έλλειψη συντονισμού;

Οι βουλευτικές εκλογές βρήκαν την απόλυτη, φυσική απόχρωση που τους ταιριάζει. Συνδυάζεται όμορφα με το μαύρο.







Αν υποψιαστώ πως
δεν θα κάνει το party στο Baraonda
η Φάνη επειδή καίνε κάτι χόρτα εδώ τριγύρω...
ΘΑ ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΘΩ!






Ακόμη μια άποψη στο «άκυρο»,
το οποίο πρόκειται να φορεθεί ποικιλοτρόπως
και σε μεγάλα ποσοστά φέτος...





Και η δορυφορική εικόνα που αποκαλύπτει τον πραγματικό εχθρό του λαού μας, αλλά η Κυβέρνηση αρνείται να δημοσιοποιήσει για να μην προκαλέσει κύματα πανικού σε ολόκληρη τη χώρα.

Πάρε κι ένα ρεφρενάκι άσματος πανηγυριώτικου, αγνώστου πατρός, αφιερωμένο εξαιρετικά στην πέμπτη βραδιά καταστροφής που έχουμε να βιώσουμε κι απόψε. Ώπα!

Υ.Γ. Για τους φίλους που με ρωτάνε με ανησυχία εδώ και μέρες, όχι, το σπίτι μου στην Εύβοια δεν έχει καεί ακόμη. Αλλά δεν έχω χάσει πάσα ελπίδα. Έχει ο Θεός...