Music for a better living #278

Πόση δυστυχία πρέπει να κουβαλάει κανείς μέσα του έτσι ώστε να αποκαλεί το τελευταίο album των Portishead «αριστούργημα»; Ολόκληρο, σερί, ακόμη δεν έχω καταφέρει να το ακούσω. ΔΕΝ γίνεται. Πρόκειται περί τερατουργήματος! Στο φινάλε, πάνω σε τι χτίστηκε όλος αυτός ο μύθος που περιβάλλει τους Portishead; Σε samples μόνο; Χαρήκαμε. Αντίο. Ή... τα τρία.

Από την άλλη, τέσσερα να’ ναι τα λεπτά του Timbaland, για τον οποίο εύχομαι να πεθάνει από λόξιγκα μια μέρα. Σύντομα, παρακαλώ. Είναι λυπηρό να βλέπεις τη Madonna, το μοναδικό pop icon που υπάρχει στη μουσική βιομηχανία, να σέρνεται πίσω από κάτι τελειωμένους της σκυλαραπιάς για να πουλήσει στα States αντί να φτιάχνει καινούρια trends… Γαμημένο Billboard!

Το χαμόγελο της Καγιά είναι φορεμένο πάνω της με καλούπι; Δε γίνεται διαφορετικά. Αν προσπαθήσεις να το κάνεις κι εσύ για κάμποση ώρα ή θα βρεθείς με την κάτω γνάθο στο πάτωμα από το μούδιασμα ή θα είσαι νεκρός ή μπορείς να διεκδικήσεις το ρόλο του Joker σε προσεχές κάστινγκ του «Batman».

Σε περίπτωση που αγωνιάς να δεις το «Speed Racer», σε συμβουλεύω να κρατάς και σακούλα ανά χείρας. Θα σου βγει σε αποχρώσεις του ουράνιου τόξου, με τελείωμα σε ντεγκραντέ.

M83 - Couleurs [Jori Hulkkonnen Remix]

Μόλις χθες θυμήθηκα πως ο Αγγελόπουλος δεν θα είναι στις Κάννες φέτος γιατί ακόμη μοντάρει. Πως το γλίτωσα κι αυτό;

Ας κάτσω να δω ένα ταινιάκι με Ναζί στρατιώτες ζόμπι στο DVD μπας και συνέλθω, γιατί έχει κι αυτόν τον παλιόκαιρο έξω...