Music for a better living #315

Δεν ήξερα τι να περιμένω από το live του Κωνσταντίνου Βήτα στο Σταυρό του Νότου. Ο χώρος δε μου είναι οικείος, η ιδέα πως θα κάθομαι με την παρέα μου σε τραπεζάκι... πρώτη μούρη πίστα, με ξηρούς καρπούς και αλκοόλ, μου προκαλούσε μια κάποια ανατριχίλα. Αλλά πήγα. Ευτυχώς!

Από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος και ο Βάιος ανεβαίνουν στη σκηνή, ούτε που σ’ ενδιαφέρει πως είναι ο χώρος γύρω. Τα πάντα παραμορφώνονται σταδιακά, μια αίσθηση συγκίνησης φτιάχνει την καινούρια σου αύρα, σκόρπιες λέξεις από στίχους φτάνουν ως την άκρη των χειλιών σου, μέχρι που βουρκώνεις για λίγο. Από το βαρύ φορτίο της «Δύναμης της Αγάπης» μέχρι την upbeat χορευτική απόγνωση στη «Σφαίρα», συνειδητοποιείς τη μοναδική pop δύναμη του Κωνσταντίνου και μοιράζεσαι τα λόγια του, λες και βγήκαν από μια κοινή πορεία ζωής.

Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος, οι Handy Park, με μέλη από διάφορες rock ή «εναλλακτικές» μπάντες της Αθήνας, αρχίζουν να παίζουν κομμάτια του Κωνσταντίνου, ο οποίος, λίγο μετά, τους συνοδεύει στα φωνητικά. Στην αρχή ξενίζει. Ο Κωνσταντίνος Βήτα με κιθάρες; Τα παιδιά, όμως, παίζουν απίστευτα καλά. Η εναλλαγή τους με το ηλεκτρονικό set σε κάνει να ξεπερνάς κάθε ενδοιασμό. Ο Βάιος ανεβαίνει «να μας χορέψει», ο κόσμος έχει ζεσταθεί τόσο, στο «59’’» ο Κωνσταντίνος μας λέει πως είναι αργά, αλλά τον καλούμε διαρκώς για encore.

Βγαίνουμε έξω, στη βροχή. Θα ήθελα κι άλλο. Θα ήθελα να πατήσω το rewind και να ξαναδώ την ίδια «ταινία». Μερικές μέρες μετά σκέφτομαι πως πρέπει να ξαναπάω. Στο Σταυρό του Νότου (Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος). Μόνο κάθε Δευτέρα και Τρίτη, ως τις 24 Φεβρουαρίου (πήρε παράταση, τρεχάτε!).

Κωνσταντίνος Βήτα - The Pin

Το εθιστικό θέμα των opening credits του «Without», που σκηνοθέτησε ο Αλέξανδρος Αβρανάς και πήρε το βραβείο καλύτερης ταινίας στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη, ας συνοδεύσει την προσμονή σου ως την επόμενη εμφάνισή τους.

Υ.Γ. «Τίποτα δε μένει. Πάντα κάποιος φεύγει. Έτσι κι εσύ.»... Μοιάζει με κανόνας της φύσης. Που πρέπει ν’ αποδεχτείς. Anyway. Η ζωή είναι ωραία. Με τόσους υπέροχους ανθρώπους. Γύρω σου. Αρκεί να’ ναι αληθινοί. Μονάχα έτσι.