Music for a better living #116

Στην αρχή τις κορόιδευα τις VIP θέσεις (που έμοιαζαν λες και πήγαινες επισκεπτήριο σε κατασκήνωση), αλλά η οπτική γωνία μ’ έκανε ν’ αλλάξω γνώμη όταν βγήκαν στη σκηνή οι Depeche Mode. Όλως περιέργως, χθες το βράδυ δεν παρατηρούσα περισσότερο το group. Ο κόσμος ήταν αυτό που με συγκίνησε περισσότερο. Η εμπειρία από live των DΜ υπήρχε από παλιά, αυτά τα έχουμε ξαναπεί. Η εικόνα ενός πλήθους από 25.000 ανθρώπους που πάλλονταν με τόσο καλοκουρδισμένο ρυθμό και ενέργεια, όμως, δε συγκρίνεται με τίποτα.

Διάβασα κάμποσα posts σήμερα. Δηλώνεται ένας προφανής ενθουσιασμός και η χαρά του ότι «ήμασταν εκεί». Προσωπικά στέκομαι στην απίστευτη επαφή με το κοινό στο «I Feel You» και το «δώρο» που έκαναν σε μας τους «παλιούς» παίζοντας το «Photographic». Το «Enjoy the Silence» εγώ δεν το χάρηκα όπως το 2001. Ίσως γιατί δεν άκουσα τον κόσμο τόσο δυνατά, όπως τότε. Όπως ακούγεται σε αυτό το κακόηχο bootleg που η περίσταση με «υποχρεώνει» να ανεβάσω ξανά.

Depeche Mode - Enjoy the Silence [live in Athens 2001]

Αντί των ενωμένων φωνών, όμως, υπήρχε μια θάλασσα από χέρια υψωμένα, που χειροκροτούσαν διαρκώς στο ρυθμό, που σήκωσαν τη συναυλία τόσο ψηλά όσο δεν περίμενα. Αυτή την εικόνα θα κρατήσω για πάντα από χθες. Σαν τουρίστας που έβλεπε την εφηβεία του από μακριά. Και της χαιρετούσε. Για μιάμιση ώρα και κάτι.

Ήταν ακόμη μια συνάντηση με τα αμέτρητα «τότε». Ένα ταξίδι που όφειλα να κάνω...

Υ.Γ. Ευχαριστώ την αγαπητή mindstripper για τη φωτογραφία. Την επόμενη φορά εύχομαι να μην είσαι στην άλλη άκρη. ;-)