Music for a better living #202

Το ζήτησε η «γκαρσονιέρα», ο Σπύρος και κάποιο Vulaki (αυτούς εντόπισα μέχρι τώρα - ήταν κι άλλοι;). Και το παίζουν όλα τα παιδάκια που έχουν blog, τι να κάνουμε; Πάρε 5, να δούμε τι θα καταλάβεις:

1. Αν πας να μου βγάλεις το μάτι μπορεί να μην πράξω αναλόγως, αλλά θα σε βλέπω με... μισό μάτι για το υπόλοιπο της ζωής σου.

2. Δεν υπήρξα αυτό που λένε «καλός μαθητής» (ΟΚ, στο Δημοτικό είχα πάρει 10 μια χρονιά – 9 όλες τις υπόλοιπες, ως τιμωρία γιατί ήμουν σαματατζής!). Όσο μεγάλωνα τόσο περισσότερο με αποσπούσαν τα «εξωσχολικά αναγνώσματα», βλέπεις (έχω φέρει φιλόλογο σε επικίνδυνη αμηχανία λέγοντάς της πως το καλοκαίρι που περάσαμε μακριά από τα θρανία διάβαζα Μαρκήσιο Ντε Σαντ και με συγκλόνισε η φιλοσοφία του).

3. Παθαίνω υστερία όταν βλέπω δαχτυλιές πάνω σε δικά μου CD ή DVD! Στων άλλων απλώς με λυπεί η κακή χρήση τους (συνήθως πάω να τους τα καθαρίσω στη ζούλα, αφού έχει προηγηθεί το καχύποπτο βλέμμα). Μόλις έμαθες γιατί λέω «ΟΧΙ!» στο δανεισμό...

4. Μπορείς ν’ ακούσεις το καλύτερο τραγούδι που έχει γραφτεί ποτέ στα χρονικά εάν πατήσεις το σωστό κουμπί ενός jukebox στο «After Hours» του Μάρτιν Σκορσέζε.

5. Φοβάμαι το θάνατο. Δεν θα ήθελα να είμαι παρών όταν έρθει να με ζητήσει (παράφραση αγαπημένης ατάκας του Γούντι Άλεν).

Architecture in Helsinki - It'5! [Poutine Dream Mix]

Μετά, λέει, πρέπει να ζητήσεις να το κάνουν άλλοι 5. Βαριέμαι. By the way, άμα βρείτε τον κύριο Βαρετό, πείτε του να συμπληρώσει πέντε αράδες και να το μοιράσει και στην κυρία που κάνει τις δουλειές του σπιτιού, στην άλλη που ακούει ελληνικά στο γραφείο, στη μυστηριώδη σύζυγο (;) και στο φίλο του τον Σωφρόνιο (!).