Sunday, September 28, 2008

Music for a better living #300

Μικρές διαπιστώσεις από τη χθεσινή ζωντανή εμφάνιση της Madonna στο ΟΑΚΑ:

Αυτή η γυναίκα δεν καταλαβαίνει Χριστό πάνω στη σκηνή! Δε μ’ ενδιαφέρει πως της βγαίνει η φωνή στο live. Αυτό που κάνει, το να συντονίζει ένα ολόκληρη πάρτυ – χάβρα με χορευτές και μουσικούς, μαζί με μια ένταση κεφιού που μοιάζει προγραμματισμένη να εκτελεστεί έτσι, όλα αυτά στο σύνολό τους δε βρίσκουν ανταγωνισμό από άλλο καλλιτέχνη σήμερα (ή εδώ και μερικές δεκαετίες, για να είμαστε πιο τίμιοι).

Το show ήταν μάλλον minimal σε σχέση με άλλες παλαιότερες περιοδείες και κάποιες συγκρίσεις με την περσινή εμφάνιση του George Michael στον ίδιο χώρο δίχασαν μερίδα του κοινού ως προς την ετυμηγορία.

Μετά το «La Isla Bonita», και κατά τη διάρκεια του gypsy μέρους, αναστήθηκε λίγο και ο κόσμος, που έδειχνε συνολική συμμετοχή μονάχα ύστερα από παροτρύνσεις της Madonna. Το buildup του προγράμματος σε έκανε να θέλεις να χορέψεις και να σηκωθείς κι από τον τάφο ακόμη. Ατυχώς, η πλειοψηφία του κοινού στην αρένα ήταν... ζόμπι. Αλήθεια, γιατί δεν παίρνουν εισιτήρια για κερκίδες, αφού το μόνο που τους νοιάζει είναι να τεντώνονται και να τραβάνε βιντεάκια ή φωτογραφίες; Τη μέση τους τη σκέφτονται;

Η λογική των mash-up’s έδινε μια πολύ ωραία δυναμική σε μερικά τραγούδια όπως το «Like a Prayer» (κατέβαζε!), όπου το «Don’t You Want Me» και το «Feels Like Home» τα ΕΣΠΑΓΑΝ!

Τελευταία ευρωπαϊκή εμφάνιση και πρώτη φορά στην Ελλάδα. Χάθηκε ένα encore; Κι ύστερα έβριζαν τη Bjork τον Ιούλιο...

Αν είχε βρέξει κιόλας, σήμερα η γκρίνια (όχι η δική μου) θα ήταν διπλή. Ευτυχώς!

Το GAME OVER στο τέλος ήταν τόσο σατανικό για χθες! As an inside joke.

Άσχετο. Κολλητικό το νέο single της Dido. Από χθες βράδυ, που το ακούγαμε στο αμάξι, το έχει ρημάξει το repeat.

Υ.Γ. Πίστευε και μη ερεύνα; Ε, όχι, διάβολε. Διότι όταν δεν υπάρχει κανένα φιλότιμο... Advisory note: για να βρεις την αξιοπρέπειά σου, πρέπει πρώτα να την τσαλαπατήσεις. Αλλά μην το δέσεις τώρα αυτό, έχει και τις προϋποθέσεις του. Καλή ζωή, όπως λέω στο φινάλε. Και πάλι εδώ θα’ μαστε, don’t you worry.

Βαλίτσες κάτω!

2 Comments:

Blogger cheaptalk said...

Εγώ θα 'λεγα ότι αξιοπρέπεια έχεις όταν μπορείς να τη τσαλαπατήσεις και για λογαριασμό όσων δεν έχουν. Και πάλι εσύ να έχεις κι αυτοί να μην έχουν. Αλλά το πήγα τόσο μακριά που μπερδεύτηκα :p

11:00 PM  
Blogger Stratos Bacalis said...

περί αξιοπρέπειας θα συμφωνήσω με τον προλαλήσαντα...

Η συναυλία εξαίρετη αλλά ψυχρή.. όσπ για τα βιντεάκια με τα κινητά, σε όλο τον κόσμο τα ίδια κάνουν, γιατί να αποτελεί εξαίρεση η Ελλάδα? To build-up δε μπορώ να πω ότι σε έκανε να θες να χορέψεις από τον τάφο σου, ίσα ίσα που ώρες ώρες ήταν αψυχολόγητο το track list. You must love me? Έλεος...

9:31 PM  

Post a Comment

<< Home