Music for a better living #281

Η δεύτερη καλύτερη ταινία που είδα φέτος προέκυψε στην κόψη της... υπομονής μου, στο 61ο Φεστιβάλ των Καννών. Μια μέρα πριν εγκαταλείψω την Κρουαζέτ, ο Charlie Kaufman μου πέταξε μια ναπάλμ στο μυαλό και την ψυχή με το σκηνοθετικό του ντεμπούτο, «Synecdoche, New York». Μια από τις σπουδαιότερες ταινίες που έχω δει ever, για τη ζωή, την τέχνη και τον αναπόφευκτο θάνατο. Μπορεί να μην πήρε βραβεία από τη «γεια σου» Επιτροπή, αλλά θα ακουστεί ξανά στα Όσκαρ. Το soundtrack του Jon Brion αναζητείται κολασμένα!

Ελάχιστες ταινίες ξεχώρισα που μπορούν να αφορούν στο κοινό και κάλυψαν αρκούντως τα γούστα μου. Ο Φοίνικας του Laurent Cantet, ο αλλόκοτα αγέραστος Clint Eastwood με μια συγκλονιστική ιστορία στα χέρια του, η Χρυσή Κάμερα του «Hunger» (κι ας έκλεινα λίγο τα μάτια προς το τέλος, εξαιτίας των απωθητικών εικόνων...) και ο Χιλιανός «Tony Manero» από το Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών, που σκοτώνει κανονικά για να πραγματοποιήσει το όνειρό του (κάλλιστα μπορείς να φανταστείς με τι έχει σχέση).

Μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία των Καννών, οι 4 ½ ώρες του «Che», η προβολή του οποίου συνοδεύτηκε από διάλειμμα, για να μας διανέμουν survival kit με σαντουιτσάκι, νερό και γκοφρετάκι, μπας και βγούμε ζωντανοί από το δεύτερο μέρος... Θα παραγγείλω ένα «I SURVIVED CHE» t-shirt να το φοράω του χρόνου στο Φεστιβάλ, τιμή μου και καμάρι μου!

Κατά τα άλλα, τόσο σκατό μαζεμένο δε θυμάμαι από πότε έχω να δω στις Κάννες.

No shit! Οι Ting Tings πήγαν νούμερο ένα στη Μεγάλη Βρετανία! Υπάρχει ακόμη καλό γούστο στα charts;

Speaking of καλό γούστο, για πρώτη φορά στη ζωή μου ψήφισα για τραγούδι της Eurovision! Ισπανία, εννοείται.

Rodolfo Chikilicuatre - Baila El Chiki Chiki

Σε περίπτωση που δε γουστάρεις chiki chiki, κάποιος να φωνάξει el Robocop να σε μαζέψουν.