Music for a better living #118

Με το ιταλικό τραγούδι ποτέ δεν τα πήγαινα καλά. Υποθέτω πως είναι μια επιπλέον αντίδραση μίσους προς τη γλώσσα. Άκρως αποτυχημένη η απόπειρα μαθητείας, βλέπεις. Μεγαλώνοντας, ανάμεσα στο δίλημμα των «ξενόγλωσσων», ο ψηφοφόρος είπε να το «ρίξει» στα γαλλικά τραγούδια. Ίσως επειδή η pop τους ηχούσε περισσότερο γνώριμα...

Patty Bravo - Sentimento

Ενίοτε, όμως, πέφτω πάνω σε κάτι ιταλικά άσματα από το παρελθόν που μου κάνουν ζημιά ανεπανόρθωτη. Ξέρεις, πατημένο repeat στο άπειρο και δεν υπάρχει αύριο. Με την Patty Bravo και το «Sentimento» συνέβη φέτος το Μάρτη, σε μια παράσταση της Αποστολίας Παπαδαμάκη. Λίγο η συναισθηματική φόρτιση της χορογραφίας, λίγο η μελωδία και το μελό κρεσέντο του ρεφρέν, ας μην τα πολυλογούμε, κόλλημα!

Το έψαχνα καιρό το τραγούδι, χωρίς καν να είμαι σίγουρος για τον τίτλο. Βρέθηκε μπροστά μου ως δια μαγείας απόψε, ξημερώματα, με τη θολούρα της νύστας κι ένα πείσμα που δε μ’ άφηνε να κλείσω μάτι. Γιατί έπρεπε να το ακούω.

Ένας διόλου συναισθηματικός μπόγος από ρούχα περιμένει να μπει σε τάξη. Μια βαλίτσα, κάτι εισιτήρια για Λονδίνο, να θυμηθώ να πάρω κι εκείνο τον ηλίθιο αντάπτορα για τις πρίζες, να ετοιμάσω ερωτήσεις, να δω τους τελευταίους Αθηναίους που βαστάνε με τα νεύρα τσίτα γιατί η ιδέα του Σεπτέμβρη δεν είναι καθόλου μακρινή πια...

Πάτα play, φόρτσαρε την ένταση και δες τα όλα grande. Είναι καλοκαίρι. That’s all.

Υ.Γ. Το «SuperLux» επιστρέφει στο θέατρο Θησείον τον Οκτώβρη. Να το θυμάσαι.