Tuesday, October 02, 2007

Music for a better living #250

Εδώ και τρεις εβδομάδες βλέπω διαρκώς ταινίες που ξεχνάω, αναζητώ τις χαμένες ώρες από μέρες που πέρασαν τόσο γρήγορα από μπροστά μου, θυμάμαι ξενύχτια και περίσσιες ποσότητες αλκοόλ, στιγμές με soundtrack πιο άθλια από ποτέ, πόζες «παιδικής χαράς» και βλέμματα να προσπαθούν να καταλάβουν αν διαθέτω μια κάποια «μάσκα» πίσω από τη δημόσια εικόνα μου, όπως είθισται με τον περισσότερο «νορμάλ» κόσμο.

Οι Νύχτες Πρεμιέρας έκλεισαν (ουφ!) με το «I’m Not There» του Todd Haynes. Ναι, αυτό το πράμα όπου επτά εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι/ηθοποιοί υποδύονται τον Bob Dylan. Βασικά, η ιστορία μας έχει διδάξει πως ο συνδυασμός Dylan + σινεμά σπανίως έκανε καλό στην ανθρωπότητα... Στη μια ώρα και κάτι έτρεχα εκτός αιθούσης με μια αβάσταχτη ανάγκη για αλκοόλ! Αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο εκνευριστικές κινηματογραφικές εμπειρίες των τελευταίων ετών. Το bar στο Αττικόν, δε, ήταν τίγκα στους φυγάδες από την προβολή.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο κριτικός της New York Post γράφει για το «Lust, Caution» του Ang Lee: «I was struggling to stay awake»! Τα καλύτερα έρχονται, δηλαδή... Περιττό να αναφέρω πως αν τολμήσεις να γράψεις παρόμοιες ατάκες σε κριτική στην Ελλάδα, ο διανομέας έχει φροντίσει ν’ απολυθείς από το έντυπο, βάζει μπράβους να βιάσουν τη μισή σου οικογένεια, τσιμεντώνει τους υπόλοιπους και τους κατεβάζει για βόλτα στην παράλια του Φαλήρου.

Προσπαθώ ν’ ακούσω τα νέα albums του Dave Gahan και της Annie Lennox (είμαι ΤΟΣΟ 80’s!). Στο κεφάλι του κυρίου πρέπει να επιστρέψει (μετά λοβοτομής, εάν είναι αναγκαίο) η λέξη pop. Η κυρία, από την άλλη, παραμένει άπιαστη ως φωνή, κάποιος, όμως, πρέπει να της μιλήσει για το φεμινιστικό ιδεώδες στην στιχουργική σήμερα (ρέπει προς το μπανάλ...).

Γενικώς, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με την κατρακύλα στη μουσική (που, πλέον, σκάβει υπογείως για να ξεπεράσει τα υπαρκτά όρια του πάτου), σε λίγες εβδομάδες από τώρα θα’ χω γεμίσει το σπίτι με αφίσες του Enrique και της Παπαρίζου και θα’ χω και Χατζηγιάννη ringtone.

Andy Lewis & Paul Weller - Are You Trying to Be Lonely

Το τραγουδιστικό κλείσιμο διαθέτει μια κάποια χαριτωμενιά (είναι που δεν έχει σφίξει το κρύο...). Ναι, λοιπόν, το παραδέχομαι. Υποκρίνομαι στη χαριτωμενιά!

Υ.Γ. Εκείνο το ξημέρωμα Δευτέρας, μια φίλη έλεγε πως το Viagra κάνει καλό στο jet lag! Σήμερα βρήκα στο inbox μου μια προσφορά για Viagra «75% off». Γαμώ or what;

12 Comments:

Blogger Mantalena Parianos said...

"Aν τολμήσεις να γράψεις παρόμοιες ατάκες σε κριτική στην Ελλάδα..."

Πόσο δίκιο έχεις. Κάτι αντίστοιχο ισχύει και για τη μουσικοκριτική όπως ίσως ξέρεις...

[αυτό με τις αφίσες Παπαρίζ και χατζηγιάννη να το ξεχάσεις! Ο άσχημα διακοσμημένος διάκοσμος δημιουργεί άσχημες συνήθειες και λαβώνεται το αισθητήριό μας}

:]

4:48 PM  
Blogger vague tourist said...

Ο αγαπητός κύριος Hulot ανταποδίδει του αισθήματος της φρίκης. Και δεν κάθισε καν να πιει ένα ποτό στο bar, για να ξεχάσει, με το υπόλοιπο group που είχαμε φτιάξει εκτός. Γενικώς, για να τους πιάσεις την ώρα που έβγαιναν τρέχοντας από την αίθουσα, έπρεπε να κρατάς απόχη σούπερ μεταλλαγμένων διαστάσεων. Voila και το σιχτίρι:

«i'm not there. σίγουρα, αφού έφυγα πριν τελειώσει. γιατί αυτή δεν ήταν ταινία, ήταν βασανιστήριο. κρίμα το καστ και κρίμα τις προσδοκίες. έκανα φιλότιμες προσπάθειες να το αντέξω, ντρεπόμουν να ενοχλήσω και τους ανθρώπους στη σειρά που παρακολουθούσαν με δέος. έτσι νόμιζα. μέχρι που σηκώθηκαν κι έφυγαν βρίζοντας [το δέος ήταν πλήξη] και άφησαν ελεύθερο το έδαφος να βγω κι εγώ στη νύχτα να γλιτώσω.

ήταν η χειρότερη ταινία που είδα στο φεστιβάλ. και sorry ξανά, αλλά μην ξανακούσω για todd haynes. νομίζω ότι δεν υπάρχει πιο υπερεκτιμημένος σκηνοθέτης.»

9:19 PM  
Blogger vague tourist said...

Κυρία Παριανός, στη μουσικοκριτική (κάποτε μου επέτρεψαν να κρίνω μουσικές που συνοδεύουν εικόνες σε φιλμ) ουδέποτε αντιμετώπισα πρόβλημα. Αλλά είχα την τύχη να μη σχετίζομαι με το ελληνικό ρεπερτόριο. Γι’ αυτό...

9:21 PM  
Blogger neutrino said...

εγω ειδα τον ποντικα-μαγειρα και εχω παρει δυναμεις για μια ολοκληρη σεζον ακομα κι αν ειναι γεματη μπουρδες.
χμμ.. πριν το γυρισεις στην papar και τον chatzijohn, μπορεις μηπως να δωσεις στο λαο το τελειο prodigy vs killers που ακουστηκε στο soul;;;;
και χμμμ2.. εμενα μου ψιλοαρεσε το κονσεπτ του i'm not there. ισως βεβαια γιατι δεν ξερω τιποτα απο Ντυλαν και δεν καταλαβαινα την τυφλα μου.

1:15 PM  
Blogger basik-ly said...

Και στα live, παιδιά, και στα live!
Μην τυχόν και δεν σου αρέσει ο χ τραγουδιστής, η ψ τραγουδίστρια ή το ω συγκρότημα, κάηκες!
Πρέπει να το φέρεις με τρόπο, να τονίσεις ότι ο δίσκος τους είναι πολύ καλός, κ.λπ...

Απορώ: είναι ΤΟΣΟ ηλίθιοι στις εταιρείες (ΕΙΝΑΙ! ΕΙΝΑΙ!) να νομίζουν ότι οι καλλιτέχνες είναι
ρομπότ και κάθε φορά δίνουν τέλειες συναυλίες;

Να δώσω παράδειγμα; Είδα την Amy Winehouse στις αρχές της χρονιάς, έχοντας ακούσει το άλμπουμ της που μου άρεσε πολύ. Η γυναίκα ήταν επιεικώς αδιάφορη. Μπορεί σε άλλες συναυλίες της να είναι καταπληκτική. Αλλά ΕΚΕΙΝΗ τη βραδιά οι χορευτές / back. vox έκλεψαν την παράσταση...

Κι επειδή πήρα φόρα:
Μου άρεσε επίσης το άλμπουμ των Klaxons. Όταν τους είδα, ο βασικός τραγουδιστής τους ήταν λειώμα και μετά από 4-5 τραγούδια έχασε εντελώς τη φωνή του. Συμβαίνουν, τι να κάνουμε; Να υιοθετήσουμε την κριτικη του ΝΜΕ και να πούμε ότι ήταν φοβεροί επί σκηνής;

Ετοιμάζομαι για Rufus Wainwright (Παρασκευή) και David Sylvian (Σάββατο).

Ο Rufus θα δώσει κι άλλη συναυλία, σε άλλο χώρο (με βολεύει αφάνταστα, παραδίπλα από το σπίτι μου) στις 30 Νοεμβρίου.

3:12 PM  
Blogger Xilaren said...

γαμώ!

για ringtone σου'χω σούπερ κομματάκι από Alejandro Sanz (της Shakiroulas ντε!)

4:23 AM  
Blogger tzotza said...

θα πω απλα πως τωρα βρηκα το blog σου και αν και ειμαι εντελως ασχετη σε ουσιαστικες γνωσεις, μαρεσει πολυ ο τροπος που γραφεις και την μουσικη που προτεινεις..
καλημερα..

11:29 AM  
Blogger Chaca-Khan said...

χαχαχαχαχα..
βλέπω τώρα cinemad, χαχαχα
σε λατρεύω χαχαχα..

2:49 PM  
Blogger bidibis said...

το halam foe σ' αρεσε?

Η πρωταγωνίστρια πολύ παιδί...

10:06 PM  
Blogger Chaca-Khan said...

τελικά δεν άντεξα, σε έκανα και ποστ

4:23 PM  
Blogger vague tourist said...

neutrino, αυτά είναι μυστικά όπλα του ντι-τζέι, δεν διανέμονται όλα έτσι στην τύχη, να ψαχουλέψετε κι εσείς λίγο εις το διαδίκτυον, είναι τόσο obvious η εύρεση!

Τσουλάρεν, το υποκοριστικό έλειπε μόνο από τον ατυχή σχολιασμό σας... :-Ρ

tzotza, να προσέχετε εδώ μέσα, η συχνή παρακολούθηση του blog είναι επιβλαβής!

Τσάκα, αν συνεχίσεις έτσι, θα σου επιτρέψω να διοργανώσεις ημέρα διανομής αποκλειστικών αυτόγραφών μου. Χα!

bidibis, έχω δει και καλύτερα σενάρια με troubled teens που «επαναστατούν» και βρίσκουν «εναλλακτική» θαλπωρή στο όποιο αιδοίο απλά και μόνο διότι εκείνο της μητέρας τους απουσίαζε...

2:20 PM  
Blogger Sadie said...

Gia proteine kanena apo ta proanaferthenta tote!

PS. ...kai afou de s'aresei kanena gatoonoma, esy pou ksereis ta polla kai o nous sou katevazei, rikse kamia idea!

PS.2. TONIIIIIGHTT!!!!

3:47 PM  

Post a Comment

<< Home