Music for a better living #250

Εδώ και τρεις εβδομάδες βλέπω διαρκώς ταινίες που ξεχνάω, αναζητώ τις χαμένες ώρες από μέρες που πέρασαν τόσο γρήγορα από μπροστά μου, θυμάμαι ξενύχτια και περίσσιες ποσότητες αλκοόλ, στιγμές με soundtrack πιο άθλια από ποτέ, πόζες «παιδικής χαράς» και βλέμματα να προσπαθούν να καταλάβουν αν διαθέτω μια κάποια «μάσκα» πίσω από τη δημόσια εικόνα μου, όπως είθισται με τον περισσότερο «νορμάλ» κόσμο.

Οι Νύχτες Πρεμιέρας έκλεισαν (ουφ!) με το «I’m Not There» του Todd Haynes. Ναι, αυτό το πράμα όπου επτά εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι/ηθοποιοί υποδύονται τον Bob Dylan. Βασικά, η ιστορία μας έχει διδάξει πως ο συνδυασμός Dylan + σινεμά σπανίως έκανε καλό στην ανθρωπότητα... Στη μια ώρα και κάτι έτρεχα εκτός αιθούσης με μια αβάσταχτη ανάγκη για αλκοόλ! Αποτελεί σίγουρα μια από τις πιο εκνευριστικές κινηματογραφικές εμπειρίες των τελευταίων ετών. Το bar στο Αττικόν, δε, ήταν τίγκα στους φυγάδες από την προβολή.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ο κριτικός της New York Post γράφει για το «Lust, Caution» του Ang Lee: «I was struggling to stay awake»! Τα καλύτερα έρχονται, δηλαδή... Περιττό να αναφέρω πως αν τολμήσεις να γράψεις παρόμοιες ατάκες σε κριτική στην Ελλάδα, ο διανομέας έχει φροντίσει ν’ απολυθείς από το έντυπο, βάζει μπράβους να βιάσουν τη μισή σου οικογένεια, τσιμεντώνει τους υπόλοιπους και τους κατεβάζει για βόλτα στην παράλια του Φαλήρου.

Προσπαθώ ν’ ακούσω τα νέα albums του Dave Gahan και της Annie Lennox (είμαι ΤΟΣΟ 80’s!). Στο κεφάλι του κυρίου πρέπει να επιστρέψει (μετά λοβοτομής, εάν είναι αναγκαίο) η λέξη pop. Η κυρία, από την άλλη, παραμένει άπιαστη ως φωνή, κάποιος, όμως, πρέπει να της μιλήσει για το φεμινιστικό ιδεώδες στην στιχουργική σήμερα (ρέπει προς το μπανάλ...).

Γενικώς, αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση με την κατρακύλα στη μουσική (που, πλέον, σκάβει υπογείως για να ξεπεράσει τα υπαρκτά όρια του πάτου), σε λίγες εβδομάδες από τώρα θα’ χω γεμίσει το σπίτι με αφίσες του Enrique και της Παπαρίζου και θα’ χω και Χατζηγιάννη ringtone.

Andy Lewis & Paul Weller - Are You Trying to Be Lonely

Το τραγουδιστικό κλείσιμο διαθέτει μια κάποια χαριτωμενιά (είναι που δεν έχει σφίξει το κρύο...). Ναι, λοιπόν, το παραδέχομαι. Υποκρίνομαι στη χαριτωμενιά!

Υ.Γ. Εκείνο το ξημέρωμα Δευτέρας, μια φίλη έλεγε πως το Viagra κάνει καλό στο jet lag! Σήμερα βρήκα στο inbox μου μια προσφορά για Viagra «75% off». Γαμώ or what;