Music for a better living #181

Θα διαβάζω χρόνια μετά και θα θυμάμαι πως το 2006 ήταν για μένα...

ALBUMS
1. Junior Boys - So This Is Goodbye









2. The Whitest Boy Alive - Dreams








3. Burial - Burial








4. Clint Mansell - The Fountain [OST]








5. Devics - Push the Heart








6. The Decemberists - The Crane Wife








7. Pet Shop Boys - Fundamental








8. The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble - The Kilimanjaro Darkjazz Ensemble







9. Herbert - Scale








10. Matmos - The Rose Has Teeth in the Mouth of a Beast







TRACKS
1. Peter, Bjorn and John - Young Folks
2. The Whitest Boy Alive - Burning
3. Junior Boys - So This Is Goodbye
4. Scott Matthews - Elusive
5. Massive Attack - Live With Me


6. LCD Soundsystem - 45:33
7. Pet Shop Boys - Minimal
8. Gnarls Barkley - Crazy
9. Amy Winehouse - Back to Black
10. Take That - Patience

MOVIE
Shortbus

LIVE
Antony and the Johnsons στο Θέατρο Βράχων





BLOG
Βαριέμαι που ζω

PARTY
Το δικό μας



Τα καλύτερα; Μπα, αυτά έρχονται. Εύχομαι.

Music for a better living #180

Ο Χάρολντ Κρικ ζει μόνος. Τρώει μόνος, κοιμάται μόνος, ξυπνάει μόνος. Βουρτσίζει τα δόντια του το πρωί, μετράει τα βήματά του καθώς τρέχει να προλάβει το λεωφορείο, κάνει ένα μικρό διάλειμμα για καφέ στο γραφείο και επιστρέφει στο σπίτι για να κοιμηθεί. Ο Χάρολντ Κρικ πρόκειται να πεθάνει. Ως χαρακτήρας ενός βιβλίου που ακόμη δεν έχει φινάλε! Η συγγραφέας του δεν ξέρει πως είναι ένας αληθινός χαρακτήρας. Δε φαντάζεται πως κάθε φορά, σε κάθε βιβλίο της, διαπράττει μια μορφή ανθρωποκτονίας. Δεν ξέρει πως εκτός από την τραγωδία, στη ζωή υπάρχει και το αστείο. Το συναισθηματικά θετικό. Το χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα άγγιγμα. Και τόσα άλλα πράγματα που καταπολεμά με ψυχρότητα το creator’s block.

Spoon - The Book I Write

Για τις στιγμές που, γράφοντας, θυμόμαστε να φλερτάρουμε μονάχα με το δραματικό. Το απέλπιδο. Το στριμμένα και δακρύβρεχτα «λυτρωτικό».

Ο Χάρολντ Κρικ είναι ο βασικός χαρακτήρας του «Stranger Than Fiction». Άλλη μια από τις σημαντικότερες ταινίες της φετινής σεζόν. Στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 11 Ιανουαρίου.

Music for a better living #179

Επειδή αυτές τις μέρες μας αρέσει να το ξαναβλέπουμε σε DVD. Κι επειδή η Walt Disney Records επανακυκλοφόρησε το soundtrack στις ΗΠΑ, με ένα πανέμορφο 3-D cover και bonus tracks στο δεύτερο CD (με διασκευές και demo ηχογραφήσεις). Το γεγονός ότι ο Danny Elfman δεν προτάθηκε το 1994 στις κατηγορίες μουσικής ή τραγουδιού για το «Nightmare Before Christmas» είναι ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα στην ιστορία του θεσμού των Όσκαρ.

Panic! At the Disco - This Is Halloween

Θα μπορούσε να είναι και το ιδανικό τραγούδι για τα ελληνικά blogs. Το γκροτέσκο της ταινίας ωχριά...

Music for a better living #178

Δεν έχω σκοπό να δω το «2» του Δημήτρη Παπαϊωάννου. Ο χορός δεν είναι προτεραιότητα για μένα, ούτε ως έκφραση τέχνης ούτε και σαν ψυχαγωγία. Πολύ περισσότερο, δε, με έχει απωθήσει από την ιδέα ο συρφετός του κόσμου που συρρέει στο Παλλάς, θυμίζοντάς μου τις πρώτες, «λαμπρές» μέρες του Μεγάρου. Σίγουρα, όμως, με αφορά το «2» του Κωνσταντίνου Βήτα, ένα έργο που ρουφάς σαν άκουσμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ολοκληρωμένο, απομονωμένο από την κίνηση και το σώμα, πιο ταξιδιάρικο κι από εικόνες, τρέχει φοβισμένο να βρει το δρόμο του μέσα στο μυαλό. Κι από κάπου θα σε βρει, δεν υπάρχει περίπτωση.

Konstantinos B - Cigarette

Τα «μπράβο» ή τα «αίσχος» για τον Παπαϊωάννου ας τα πουν οι ειδικοί. Εγώ θα πω μονάχα ένα «ευχαριστώ» στον Κωνσταντίνο γι’ αυτό που άκουσα. Με την ευχή να φτάσει η δουλειά του όσο πιο μακριά γίνεται. Όσο πιο ψηλά...

Η μουσική του Κωνσταντίνου Βήτα για την παράσταση του Δημήτρη Παπαϊωάννου «2» κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες σε CD.

Music for a better living #177

Το «South Pacific» των Richard Rodgers (μουσική) και Oscar Hammerstein II (στίχοι) ανέβηκε για πρώτη φορά στο Broadway τον Απρίλιο του 1949. Το 1958, όπως κάθε επιτυχημένο musical που σεβόταν τον εαυτό του, μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο και σε σκηνοθεσία του Joshua Logan.

Juanita Hall - Happy Talk

Η Juanita Hall ερμήνευε το τραγούδι αυτό στο θέατρο, στην κινηματογραφική version, όμως, ντουμπλαρίστηκε από την Muriel Smith (συμμετείχε στο cast της βρετανικής παράστασης). Και επειδή ποτέ κανείς δε χορταίνει με covers, ιδού και μερικές εναλλακτικές «χαριτωμενιές».

Nancy Wilson and Cannonball Adderley - Happy Talk

Claudine Longet - Happy Talk

Ella Fitzgerald - Happy Talk

Εντελώς απροσδόκητα, τον Ιούνιο του 1982, ο Captain Sensible (μπασίστας του συγκροτήματος των Damned) σκαρφαλώνει στην κορυφή του βρετανικού singles chart με την ακόλουθη διασκευή. Παρέμεινε εκεί για δύο εβδομάδες. Ήταν αυτό που εμείς λέμε... «από τ’ Άγραφα»!

Captain Sensible - Happy Talk

Καλά Χριστούγεννα. Και να θυμάστε. If you don’t talk happy and you never have a dream, then you’ll never have a dream come true.

Music for a better living #176

Το «Breaking and Entering» δεν είναι και «Closer» στο γράψιμο, αλλά καταφέρνει να αποσπάσει φορτισμένες με ρεαλισμό ερμηνείες από το cast του, κινηματογραφώντας σωστά το σημερινό Λονδίνο. Στο score, το παράξενο δέσιμο των Underworld με τον Gabriel Yared επενδύει παραπανίσιο ψυχισμό πάνω στο μεταφορικό θέμα που θέλει όλους τους ανθρώπους... διαρρήκτες και εισβολείς στις ζωές των άλλων.

Underworld and Gabriel Yared - Broken Entered

Η νέα ταινία του Anthony Minghella ανοίγει στις ελληνικές αίθουσες στις 18 Ιανουαρίου, με τον υπερβολικά απλοϊκό τίτλο... «Η Διάρρηξη».

Music for a better living #175

Το νέο album των LCD Soundsystem λέγεται «Sound of Silver». Κυκλοφορεί στις 20 Μαρτίου του 2007. Γαμεί. Και δέρνει, επίσης.

LCD Soundsystem - Someone Great

Ευχαριστούμε, James Murphy.

Υ.Γ. Ας τους φέρει κάποιος στην Αθήνα, θα κάνουν και ευρωπαϊκή περιοδεία. Ήμαρτον! Αδικία είναι...

Music for a better living #174

Ο Mel Blanc απέκτησε το παρατσούκλι «the man of a thousand voices» επειδή έκανε τις περισσότερες φωνές στα cartoons της Warner Bros. Μιλάμε σχεδόν για το 90% από ότι έχετε ακούσει στα Looney Tunes, από το '30 και για τέσσερις δεκαετίες μετά! Το φόρτε του; Bugs Bunny, Elmer Fudd, Porky Pig, Daffy Duck και, φυσικά, Tweety Pie και Sylvester.

Mel Blanc - I Taut I Taw a Puddy Tat

Το τραγούδι ηχογραφήθηκε με την ορχήστρα του Billy May στις 29 Ιουνίου του 1950. Λίγους μήνες αργότερα, ως single, έφτασε στο #9 του αμερικανικού chart. Αν ρωτάτε κι εμένα, σήμερα στο Billboard ανεβαίνουν χειρότερα...

Η καρδιά του Mel Blanc έσβησε στις 10 Ιουλίου του 1989. Ο γιος του, Noel Blanc, συνεχίζει στις μέρες μας την παράδοση στο είδος.

Music for a better living #173

Επαγγελματική διαστροφή. Έβλεπα το «Zidane». Αυτή η ταινία αποδεικνύει πως το ποδόσφαιρο είναι ένα από τα πλέον ΜΗ συναρπαστικά πράγματα στον κόσμο. Ευτυχώς, σε κάτι φάσεις έπαιζε Mogwai και περνούσε κάπως η ώρα.

Mogwai - 07:25

Χθες το βράδυ σ’ ένα party τύπος αγνώστων στοιχείων με ρώτησε αν είμαι DJ κι αν παίζω κάπου. Όχι, του απάντησα, «το κάνω για το χαβαλέ». Λέω να το βγάλω και σε κάρτα, να έχω κάτι να δίνω όποτε μου ζητάνε...

Επίσης, η ξαφνική εμφάνιση μελών του cult παρτουζο-blog arxediamedia απέδειξε για ακόμη μια φορά πως όπου και να πας σ’ αυτή την πόλη θα πετύχεις bloggers. Ζουν ανάμεσά μας!

Music for a better living #172

Απόψε έβαλα τη λέξη universe στο Google μπας και βρω μια εικόνα που θα μου αρέσει. Τζίφος το αποτέλεσμα. Δε λέει το σύμπαν...

ccc - Eleanor Ciccone

Υ.Γ. Θα ήθελα να γράψω κάτι παραπάνω για τον konfet, που ούτε πρόλαβα να μάθω πόσο ΔΕΝ έμοιαζε στον Γκαντολφίνι, αλλά, γαμώτο, έχουν βουρκώσει τόσο τα μάτια...

Music for a better living #171

Έχουν περάσει μέρες που γύρισα στο σπίτι. Την περασμένη βδομάδα, τέτοια μέρα, όλος ο Θερμαϊκός χόρευε. Μέσα κι έξω από το μπαρ. Η Βάγια είχε γενέθλια, ένας μελαψός κύριος με dreadlocks ζητούσε να παίξω Smiths, η Άννα ήθελε Kylie (για τη Δάμαρις...), ο Φώτης πονούσε από το πέσιμο (δεν είναι για χορούς τα τραπέζια, αγόρι μου!) κι εγώ... σε συνάντησα στην πλαζ και φορούσες τιρκουάζ.

- Τι μουσική θα παίξεις απόψε;
- Ότι να’ ναι.

Από το φετινό Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης μου έμεινε μονάχα... η μουσική. Διόλου παράξενο. Οι ταινίες δε βλεπόντουσαν. Εκτός από την «Ψυχή στο Στόμα» του Οικονομίδη. «Πούτσο και ξύλο» κι «όλα καλά, ρε». Η Juliette Lewis στη σκηνή είναι μια ιδανική performer (στο σινεμά ήταν για το ΠΙΚΠΑ). Ο Republic είναι ο καλύτερος σταθμός (που θα θέλαμε να έχουμε κι εμείς οι «χαμουτζήδες»). Ευχαριστώ τη Μέμα για εκείνο το μεταμεσονύκτιο δίωρο της Τετάρτης (φαντάσου να είχα έρθει και προετοιμασμένος, θα ξημέρωνε). Ευχαριστώ τα παιδιά που με κάνουν να μην αισθάνομαι πως είμαι μακριά από το σπίτι, όποτε ανεβαίνω στην «ερωτική πόλη». Ευχαριστώ το ArtHouse (το t-shirt το φόρεσα στην εκπομπή κι έχω γίνει ρόμπα, μ’ έχουν τρελάνει στα μηνύματα από την Πέμπτη!), όλους όσους χόρευαν και τα δύο βράδια που έπαιξα μουσική, τη discolata που επιτέλους είπε να εμφανιστεί (Θεά!), ψάρια όχι, δεν έφαγα.

Δε θα ξεχάσω το βλέμμα του κ. Hulot όταν κατάλαβε πόσο «εδώ κοντά» από το Elvis είναι ο Θερμαϊκός. Τις γάτες της Ελένης, τη μια πάνω στην άλλη, ξάπλα στο παράθυρο. Άντε, και το τσουρέκι με την άσπρη σοκολάτα (Στέφανε, είσαι μεγάλος αλήτης που λες τέτοια πράγματα από μικροφώνου, εγώ μόνο τις αποσκευές μου κρατούσα στο τρένο!).

Και του χρόνου. Με περισσότερα CD. Και χωρίς Morrissey.

Loquat - There Is a Light That Never Goes Out

Grant Lee Phillips - Last Night I Dreamt That Somebody Loved Me

Και πάλι ωραίοι θα’ μαστε.

[Photo: Mr. Hulot]