Music for a better living #320

Χθες το βράδυ πήγα να δω τον Lindstrøm στο Bios. Έφτασα εκεί γύρω στις 22:30, ώρα έναρξης της εκδήλωσης, κατά τα λεγόμενα. Θα προηγείτο ένα warm-up με τους Φανταστικούς Ήχους και, στις 23:00, θα ακολουθούσε η ζωντανή εμφάνιση του Νορβηγού παραγωγού.

Περασμένα μεσάνυχτα και εξακολουθούμε να περιμένουμε στο bar του Bios, οριακά μπουντρουμιασμένοι, λες και μας κρατούσαν για να κάνουμε υποχρεωτική κατανάλωση αλκοόλ! Γύρω στις δωδεκάμισι προχωρήσαμε προς το «live stage» (chic) του μαγαζιού, όπου το «warm-up» των Φανταστικών Ήχων αντί να φτιάξει ατμόσφαιρα, μάλλον εξαντλεί. Χωρίς να εννοώ πως η μουσική ή η όλη εμφάνιση του Άγγελου ευθύνονταν για κάτι αρνητικό. Καθ’ όλη τη διάρκεια, το κοινό μπαινόβγαινε λες και είχε έρθει σε mall για ψώνια. Σημαντική λεπτομέρεια: όταν περπατάς με backpack, υπολόγιζε πως αυτό που μεταφέρεις δεν είναι μονάχα το σώμα σου, ειδικά στις περιπτώσεις όπου πρέπει να χωθείς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους...

Μετά τη μία δεήσαμε να δούμε τον Lindstrøm στη σκηνή. Οι εκδρομείς – κοινό επέστρεφαν σταδιακά στο χώρο, αν και ήταν από νωρίς φανερό πως η πλειοψηφία δεν είχε μπει για να παλουκωθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Δε μπορώ να ξεχωρίσω τι μου κάθισε χειρότερα στο λαιμό σε σχέση με τον κόσμο. Για μπάφο δε μιλάω, χέστηκα, ελευθερία έχουμε. Αλλά, μάνα μου, πλύσου πριν βγεις από το σπίτι με την προοπτική να επισκεφτείς κλειστό χώρο! Υπήρξε στιγμή όπου παραλίγο να πέσω στα πατώματα από την «ευωδιά» indie hip-ο-φατσας που έψαχνε την κατάλληλη γωνία για να τραβήξει τις γαμωφωτογραφίες του, κινούμενος ανεξέλεγκτα στην αίθουσα. Παραπλεύρως, κάτι κορίτσια είχαν αφήσει τσάντες κατάχαμα, σε φάση τσαντίρι. Γιατί, αφού ξέρουν πως πάνε σε live, μερικοί άνθρωποι κουβαλάνε το σπίτι τους όλο; Γιατί πρέπει να κάνω στην άκρη για ν’ απολαύσω τη χορευτική δεινότητα εικοσάχρονου που αντί για το καρναβάλι της Πάτρας κατέληξε στον Lindstrøm; Γιατί πρέπει να μου σπάσουν τ’ αρχίδια κάτι ντερέκια δύο μέτρα που μάλλον για καμάκι μπήκαν - κι έφυγαν μετά από κανά τέταρτο! Ήταν περισσότεροι από είκοσι εκείνοι που ήξεραν τι θ’ ακούσουν χθες το βράδυ στο Bios; Να συνυπολογίσω και τους συνήθεις υπόπτους του μουσικού Τύπου σε αυτό το νούμερο;

Γύρω στις δύο και μισή βγήκα στην Πειραιώς με μια βεβαιότητα πως δεν θα άντεχα τη δοκιμασία του DJ set του Prins Thomas. Με το ίδιο κοινό; Ο Χριστός και η Παναγία! (Ένας γνωστός που εμπιστεύομαι, μου είπε πως έφυγε στα πέντε λεπτά...)

Άλλη φορά... σπίτια σας. Ή μας. Όποιος επιζήσει είναι η φάση.

Music for a better living #319

Χθες περπάτησα με τη Μιράντα. Ξανά. Για μια τελευταία βραδιά, στο Σταυρό του Νότου.

Συνέβησαν τόσα, ήρθαν κι άλλα. Σήμερα είναι 25 Φεβρουαρίου. Κι εγώ είμαι εντάξει. Αναπάντεχα. Ευτυχώς.

Μια άλλη πραγματικότητα δε μ’ αφήνει σε ησυχία. Για τους περισσότερους γύρω μας, είναι Η πραγματικότητα. Ελικόπτερα στον Κορυδαλλό, η Eurovision, η οικονομική κρίση. Αν έβλεπα τηλεόραση, τα χέρια μου θα είχαν ματώσει από το ζάπινγκ.

«Times They Are A-Changin'», τραγουδάει ο Bob Dylan στα opening credits του «Watchmen». Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Zack Snyder κάνει επίδειξη αρχιδιών, ξαναγράφοντας την αμερικανική Ιστορία και pop κουλτούρα τεσσάρων δεκαετιών! Μέσα σε 163 λεπτά, το «Blade Runner» συναντά το «Southland Tales» και τα «X-Men», οι εικόνες ζωντανεύουν το κόμικ με μια αρρωστημένη ακρίβεια και το βλέμμα απλά θαυμάζει. Δεν είμαι σίγουρος αν η ταινία θα μπορέσει να βρει το κατάλληλο κοινό σήμερα.

Ο Ντένης Ηλίαδης ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του «The Last House on the Left» στο Χόλιγουντ. Εμείς ετοιμαζόμαστε για την πρεμιέρα του «Σούλα Έλα Ξανά» με τη Ζέτα Μακρυπούλια...

Ίσως να φταίνε οι απόκριες.

Friendly Fires - Paris [Aeroplane Remix]

Και τα δύο άνωθεν ονόματα περιλαμβάνονται στο φετινό line up του Synch. 12, 13 και 14 Ιουνίου. Εκεί θα δούμε και τους Junior Boys, τελικά. Προφανέστατα, το καλύτερο ελληνικό μουσικό φεστιβάλ για το 2009.

Και για να ξέρεις, οι καινούριοι Simian Mobile Disco είναι καταστροφή ΜΕΓAΛΗ!

Music for a better living #318

«Another lesson in perfect pop from Tennant and Lowe», γράφει η Guardian για το επερχόμενο single των Pet Shop Boys, «Love etc.». Εγώ θα έλεγα πως αν υπάρχει μια pop Βίβλος, αυτό το τραγούδι βρίσκεται ήδη στις σελίδες της.

Το παρουσίασαν για πρώτη φορά μέσα από το δεκάλεπτο medley επιτυχιών τους, στη ζωντανή τους εμφάνιση στα Brit Awards την Τετάρτη. Το κομμάτι που σαμπλάρει... Τσαϊκόφσκι και ξεκινά στα 7 και κάτι λεπτά είναι το «All Over the World», δεύτερο single και track #2 από το νέο τους album, «Yes», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 23 Μαρτίου σε μονή και limited διπλή έκδοση.

Όταν ακούσεις ολόκληρο το «Yes», πάρε μια επιπλέον ανάσα πριν από το track #10, το «The Way it Used to Be». Έπος, ίσως ανάλογο του «This Must Be the Place I Waited Years to Leave»!

Το «Love etc.» κυκλοφορεί στις 16 Μαρτίου, με remixes των Gui Boratto, Pet Shop Boys, Kurd Maverick και FrankMusik. Πάρε το πρώτο γιατί... δεν κρατιέμαι από χαρά!

Pet Shop Boys - Love etc. [Gui Boratto Mix]

Υ.Γ. Η αρχική εικονογράφηση αποτελείται από μερικούς... Gerhard Richter.

UPDATE: Link για το music video! Λιποθύμα.

Music for a better living #317

Ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, η Αδελφή Άννα που περιθάλπει τον άγνωστο οδηγό, μια μοιραία συνάντηση που φέρνει αναμνήσεις από το... αμαρτωλό παρελθόν εκείνης, ως τραγουδίστριας σε night club! Συμπτωματικά, ο άνδρας αυτός ήταν η αιτία που κάποτε η Άννα επέλεξε να γίνει καλόγρια.

Ένα από τα πλέον κλασικά και άγρια μελό του ιταλικού κινηματογράφου, με τεράστια εμπορική επιτυχία στην εποχή του, το «Anna» (1951) σκηνοθέτησε ο Alberto Lattuada και είχε για πρωταγωνίστρια την Silvana Mangano, σύζυγο του παραγωγού του φιλμ, Dino De Laurentiis. Συμπρωταγωνιστούσαν οι Raf Vallone και Vittorio Gassman, ακριβώς όπως και στο άλλο ανάλογο σουξέ του 1949, «Riso Amaro».

Ένα από τα δύο τραγούδια που έγιναν διάσημα χάρη στην ταινία ήταν το «El Negro Zumbon», το οποίο πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σαν single από την MGM Records το 1953. Στις ΗΠΑ το κομμάτι έγινε γνωστό με τον τίτλο του φιλμ και η Mangano είχε το credit της ερμηνεύτριας στο δισκάκι. Στην πραγματικότητα, όμως, τα φωνητικά ανήκαν στην Flo Sandon, η οποία δεν έμεινε και πολύ στην αφάνεια. Το ’53 ήταν η νικήτρια στο Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, μαζί με τον σύζυγό της, ανακάλυψε και προώθησε μια νεαρή τραγουδίστρια ονόματι... Mina.

Η δεύτερη μεγαλύτερη παρεξήγηση που συνοδεύει τη φήμη του τραγουδιού είναι η γλώσσα των στίχων (είναι ισπανικοί!).

Silvana Mangano - Anna

Η Amalia Rodriguez το έκανε ξανά επιτυχία στη δεκαετία του ’50. Το 1993, ο Nanni Moretti έκανε όσους έβλεπαν το «Caro Diario» του να ψάχνουν το τραγούδι αλλά και την ταινία εξαιτίας αυτής της σκηνής. Η πιο πρόσφατη διασκευή του «Anna» ανήκει στο συγκρότημα των Pink Martini.

Music for a better living #316

Αρχές Απριλίου. Το νέο τους album. «Begone Dull Care». Εμπνευσμένο από ένα μικρού μήκους φιλμ του Norman McLaren. Η ευρωπαϊκή τους περιοδεία μεταφέρθηκε για το Μάη.

Συνοδευτικά βογκητά από το βάθος...