Thursday, August 30, 2007

Music for a better living #243

Χθες το απόγευμα πήγαμε μαζί με άλλα παιδάκια στην πλατεία Συντάγματος για την συγκέντρωση. Εγώ ανησυχούσα, διότι δεν φορούσα μαύρα και φοβόμουν μην έρθει κανένα από αυτά τα «αναρχικά» των Εξαρχείων που βάζουν τις φωτιές στον Άγνωστο Στρατιώτη και στο χωριό Άνω Ραχούλα Ηλείας και με πλακώσει στις φάπες ή με περάσει ένα χέρι με το σπρέι.

Γενικώς, η κυκλοφορία από τα βόρεια προάστια ήταν καλή, το οποίο μπορεί και να σήμαινε πως δεν θα είχε λαό η συγκέντρωση - το οποίο δεν ήταν καλό... Γιατί, όμως, να μην είχε κόσμο; Τα μαγαζιά ήταν κλειστά και δεν ήταν καν Κυριακή, όπως την άλλη φορά που κάποιοι ανόητοι νόμισαν πως θα θυσιάσει ο απλός πολίτης το δικαίωμα στο φραπέ και το κυριακάτικο μπάνιο του στην Αττική (φευ!).

Αφού ένας κύριος τροχονόμος μας άφησε να κάνουμε παρανομία, παρκάραμε στην οδό Σέκερη και περπατήσαμε μέχρι τη Μεγάλη Βρετανία (το ξενοδοχείο), στα μπαλκόνια της οποίας χάζευαν τουρίστες με κάμερες. Κόσμο είχε πολύ. Παντού. Εγώ ρωτούσα αν έπρεπε να κάνουμε κάτι, αλλά τα άλλα παιδάκια μου είπαν πως η συγκέντρωση ήταν του στιλ «βουβή διαμαρτυρία». Οπότε, συνεχίσαμε να κουτσομπολεύουμε στο άσχετο, σχολιάζοντας ενίοτε και τις πλείστες θεωρίες συνομωσίας των τελευταίων ημερών. Επίσης, ένα από τα κύρια θέματα συζήτησης ήταν και η προεκλογική εκστρατεία της Έφης Σαρρή. Που πολύ λυπόμαστε που δεν θα ψηφίσουμε.

Μετά από δύο ώρες στο όρθιο, αρχίσαμε να περπατάμε για να κάνουμε κι εμείς ένα κάποιο κοινωνικό mingle ανάμεσα σε καλλιτεχνικό κόσμο των Αθηνών που στις ειδήσεις του STAR δεν θα έπιανε μια... Μέχρι που έριξα τα μούτρα μου κι εκλιπάρησα τον κύριο Νούσια για κομπαρσιλίκι (cameo appearance στο πιο chic) ως ζόμπι στο σίκουελ της ταινίας του «Το Κακό», αρκεί να με βρίσκει ο κακός ο θάνατος.

Κάπου εκεί ακούστηκαν και οι πρώτες κροτίδες, οι οποίες μας απομάκρυναν διακριτικά από το χώρο γιορτής, κυρίως διότι στεκόμασταν πλησίον αστυνομικών δυνάμεων (όχι το ασφαλέστερο πόστο σε συγκεντρώσεις...). Ακολούθησαν γραφικά συνθήματα από το μακρινό παρελθόν, όπως το ακόμη αγαπητό «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι», προκαλώντας μια ελαφρά σύγχυση ως προς την ευθύνη και την ταυτότητα των εμπρηστών.

Ενώ τα περισσότερα παιδάκια μούντζωναν κι έβριζαν τραγουδιστά κάτι ακατάληπτα, εμείς παρατηρούσαμε την ύπουλη σύνταξη άλλων κυρίων των ΜΑΤ που έσκασαν αιφνιδίως δίπλα μας, διαταράσσοντας την ηρεμία μας και το φλέγον ζητούμενο του... τι θα φάμε για βράδυ. Εδώ να προσθέσω πως οι κύριοι των ΜΑΤ έκαναν λάθος που ντύθηκαν στα χακί για συγκέντρωση στην πλατεία Συντάγματος, εκτός κι αν ο στόχος τους ήταν να παρασύρουν τα «αναρχικά» προς το Βασιλικό Κήπο, όπου θα καμουφλαρίζονταν αλά «παραλλαγής».

Τελικώς, αφού διασχίσαμε ξανά το προαύλιο της Βουλής, με τα φάσκελα να πέφτουν βροχή, αποφασίσαμε να ξεκουράσουμε τις καταπονημένες μας σάρκες σε γνωστή brasserie της Βαλαωρίτου (ονόματα δε λέμε...), όπου ζήτησα να μου κάνουν τη χάρη (τα άλλα παιδάκια) να καθίσουμε εντός, διότι άντε κι έγιναν επεισόδια και οι κύριοι των ΜΑΤ αρχίζουν να κυνηγάνε τα «αναρχικά» στους πλησιέστερους πεζόδρομους. Έχω εγώ το κουράγιο και την ηλικία να τρέχω με το τραπέζι και την κρύα σούπα (με αβοκάντο κι αγγούρι) παραμάσχαλα;

Keren Ann - In Your Back

Το άσμα είναι εντελώς άσχετο αλλά ειρηνικό και καθησυχαστικό. Από το φετινό, όμορφο όπως πάντοτε, album της κυρίας Keren Ann (να πάτε να το αγοράσετε και να μην τα κατεβάζετε μονάχα από’ δω μέσα, παλιοκαθίκια, σαν εκείνα τα «αναρχικά» θα καταλήξετε κι εσείς μια μέρα, να μου το θυμάστε!), την οποία αγαπάμε περισσότερο από τότε που το έριξε στον αγγλικό στίχο. Γιατί, εσείς τι θα περιμένατε ν’ ανέβαζα; Μαρία Φαραντούρη;

Tuesday, August 28, 2007

Music for a better living #242

Από προχθές το βράδυ είχα υποσχεθεί να μην ξαναδώ ειδήσεις. Χθες, όμως, είδα... εκπομπές πολιτικού λόγου. Οι οποίες προφανώς επέστρεψαν γιατί θα έπεσε η τηλεθέαση μετά το τριήμερο σερί κραυγών του στιλ «Βοήθεια, καιγόμαστε»... Μπορώ να πω ότι κοιμήθηκα καλύτερα μετά. Μάλλον επειδή είχα σκάσει από τα γέλια.

Είναι προφανές ότι η Κυβέρνηση ακόμη αρνείται να δεχθεί την εικόνα της πραγματικής καταστροφής στην αρχαία Ολυμπία. Το σενάριο, πως μέλη της Αντιπολίτευσης πέρασαν από ένα χεράκι φούμο τα μάρμαρα μέσα στην άγρια νύχτα, έχει μεγάλες πιθανότητες ν’ ακουστεί στις επόμενες ώρες...

Νομίζω πως τα αρχαία πρέπει ν’ ανήκουν στους Έλληνες και όχι στο Κράτος. Σε όποιον σκάβει και βρίσκει κάτι, βρε αδελφέ. Σε περίπτωση πυρκαγιάς, όπως και να το κάνουμε, θα μπορείς να ζητάς βοήθεια με άλλο τσαμπουκά: «Έχω ένα μαρμάρινο κωλομέρι στην αυλή μου, αν καεί τη γαμήσατε!».

Κατέληξα και σε ένα σοβαρό συμπέρασμα! Πρωθυπουργός της Ελλάδος πρέπει να γίνει ο κύριος Καρατζαφέρης. Έτσι θα πάρουμε πίσω την Πόλη και θα’ χουμε και περισσότερες εκτάσεις δικές μας για να καίμε.

Αφού σταμάτησα το zapping (διότι πρέπει να υπάρχει κι ένα κάποιο μέτρο στις εγκεφαλικές κακώσεις), ξεκίνησα το browsing. Ιδού τι εκόμισα προχείρως:

Αύριο έχουμε συγκέντρωση, επτά το απόγευμα, Σύνταγμα, κλασικά.
Ένας οδηγός ταξί μου είπε πως είχαν και χθες. Παρατηρώ μια έλλειψη συντονισμού;

Οι βουλευτικές εκλογές βρήκαν την απόλυτη, φυσική απόχρωση που τους ταιριάζει. Συνδυάζεται όμορφα με το μαύρο.







Αν υποψιαστώ πως
δεν θα κάνει το party στο Baraonda
η Φάνη επειδή καίνε κάτι χόρτα εδώ τριγύρω...
ΘΑ ΑΥΤΟΠΥΡΠΟΛΗΘΩ!






Ακόμη μια άποψη στο «άκυρο»,
το οποίο πρόκειται να φορεθεί ποικιλοτρόπως
και σε μεγάλα ποσοστά φέτος...





Και η δορυφορική εικόνα που αποκαλύπτει τον πραγματικό εχθρό του λαού μας, αλλά η Κυβέρνηση αρνείται να δημοσιοποιήσει για να μην προκαλέσει κύματα πανικού σε ολόκληρη τη χώρα.

Πάρε κι ένα ρεφρενάκι άσματος πανηγυριώτικου, αγνώστου πατρός, αφιερωμένο εξαιρετικά στην πέμπτη βραδιά καταστροφής που έχουμε να βιώσουμε κι απόψε. Ώπα!

Υ.Γ. Για τους φίλους που με ρωτάνε με ανησυχία εδώ και μέρες, όχι, το σπίτι μου στην Εύβοια δεν έχει καεί ακόμη. Αλλά δεν έχω χάσει πάσα ελπίδα. Έχει ο Θεός...

Sunday, August 26, 2007

Music for a better living #241

Στιγμιότυπα από την τρίτη συνεχόμενη μέρα της «δαντικής» Ελλάδος:

Γιατί επιδιώκουν να βρίσκονται ξανά στην εξουσία αυτοί οι άνθρωποι; Εδώ δεν ξέρουμε αν θα υπάρχει χώρα να κυβερνήσουν ως τις 16 Σεπτεμβρίου.

Σε περίπτωση που δεν θέλετε να ψηφίσετε Έφη Σαρρή (γιατί σας ενοχλεί ακόμη και το παρουσιαστικό του κυρίου Καρατζαφέρη), μπορείτε κάλλιστα να «σταυρώσετε» το κυβερνόν κόμμα με κάρβουνο. Θα βγει άκυρο αλλά άμα είναι να κάνεις το statement, ας έχεις κι ένα κάποιο στιλ.

Εγώ, πάντως, πιστεύω πως είναι κρίμα που δεν κατεβαίνουν τα κανάλια αντί των κομμάτων στις εκλογές. Επιτελούν ουσιαστικότερο έργο και με αμεσότητα, παρακαλώ. Τραβάς ζόρι; Τους καλείς, σου στέλνουν ένα συνεργείο και, έστω, κερδίζεις μερικά λεπτά (αν είσαι κωλόφαρδος) τηλεοπτικής φήμης.

Ένας φίλος μου τηλεφώνησε χθες με την εντύπωση πως οι καπνοί και η μυρωδιά καμένου έρχονταν από φωτιά στο Πεδίον του Άρεως. Του απάντησα πως ο επόμενος αντεθνικός στόχος θα είναι οι πάπιες του Βασιλικού Κήπου.

«Πρώτος και βασικός στόχος της Κυβέρνησης είναι η κατάσβεση των πυρκαγιών». Από δελτίο ειδήσεων, μόλις τώρα. Διάβολε. Με αιφνιδίασαν!

Να παρακολουθείτε ειδήσεις στην τηλεόραση, μαθαίνετε και νέες λέξεις: «εγκαυματίας»!!!

Τώρα φταίει και το Υπουργείο Γεωργίας. Στο φινάλε θα φταίει και η Μέριλ Στριπ.

By the way, εμπρηστές, μακριά από το Πήλιο, έχω να πάω σε γύρισμα τον άλλο μήνα.

Ο Πέτρος Φιλιππίδης είναι πάνω στη φωτιά αυτή τη στιγμή. Και δε βλέπει στο ένα μέτρο. Ο Χάρης Ρώμας και ο Ρένος Χαραλαμπίδης ακόμη να φανούν!

Άναυδοι οι ποδοσφαιρόφιλοι θρηνούν για τη μη έναρξη του Πρωταθλήματος. Όντως. Δεν υπάρχει ιερό και όσιο.

CSS - Let's Make Love and Listen to Death From Above [Spank Rock Remix]

Το άνωθεν remix χορεύεται και ως καλαματιανό.

Άκου το θάνατο. Όλων μας.

Wednesday, August 08, 2007

Music for a better living #240

Θλιμμένη pop για να κρατάμε μια κάποια ισορροπία από την απέραντη βλακεία που μας περιτριγυρίζει. Για ακόμη ένα βαρετό μεσημέρι καλοκαιριού που, παραδόξως, μας βρίσκει ζωντανούς, σταθερά. Από το φετινό album των Trembling Blue Stars, «The Last Holy Writer». Μου φτιάχνουν τη μέρα, όποτε θυμάμαι να τους ακούω.

Trembling Blue Stars - Sacred Music

Αποφεύγετε τις ειδήσεις αυτές τις μέρες. Ο τόσος πλούτος μπορεί να σας χτυπήσει άσχημα στο κεφάλι. Κροίσοι μέσα σ’ ένα μήνα, σου λέω...

Γιατί δεν υπάρχει κι ένας πολιτικός που θα υπόσχεται χιόνι για ολόκληρο το χρόνο;

[art: Karine Laval]