Music for a better living #159

FUTURA.
FUTURA.
FU
FU
FUTURA.

Nico - These Days

Gwyneth Paltrow walking in slow motion towards the camera.


Made the connection?

Music for a better living #158

Μισός Έλληνας στην καταγωγή, ο Albert Alick Bowlly γεννήθηκε στη Μοζαμβίκη στα 1899 (ανεπιβεβαίωτη μέχρι σήμερα η χρονολογία). Στα 14 του παρατάει το σχολείο, βγάζει ένα κάποιο χαρτζιλίκι ως κουρέας και φλερτάρει με τη μουσική παίζοντας το μπάντζο του. Το 1927 μπαίνει σε στούντιο ηχογράφησης για πρώτη φορά και τρία χρόνια αργότερα συναντά την New Mayfair Dance Orchestra του Ray Noble. Μαζί με τον ντράμερ Bill Harty, το 1934, σχηματίζουν τη νέα ορχήστρα του Noble στη Νέα Υόρκη.

Ray Noble Orchestra with Al Bowlly - Midnight with the Stars and You

Ο Al Bowlly πέθανε το 1941 στο Λονδίνο (ρίξε μια ματιά στην άνωθεν wiki link-ιά για το ανορθόδοξο του συμβάντος). Σήμερα θεωρείται ένας από τους κορυφαίους τραγουδιστές της βρετανικής dance band era, έχοντας περισσότερες από 1.000 ηχογραφήσεις (για «πλάκες» των 78 στροφών) στο ενεργητικό του.

Το τραγούδι αυτό κυκλοφόρησε σε δίσκο το 1934, αλλά στην αιωνιότητα μένει εξαιτίας του Stanley Kubrick, ο οποίος το χρησιμοποίησε στην κινηματογραφική μεταφορά του βιβλίου του Stephen King «The Shining» (1980).

Γεια σου ρε Jack Torrance με τα τσεκούρια σου!

Music for a better living #157

Τον Robbie Williams ποτέ δεν τον κατάλαβα. Είναι pop; Ναι. Είναι star; Με το ζόρι. Με την πρόκληση, την τσαμπουκαλεμένη αλητεία κι όλα αυτά τα αντί- που θέλει να τον χαρακτηρίζουν. Αλλά το παρελθόν του που το πας; Θα μου κάνεις τον έξυπνο και θα πεις πως και πριν τους Take That υπήρχαν κάποιοι Wham! Και θα σου απαντήσω πως ο Robbie δεν είναι George Michael. Ούτε και θα γίνει. Ένας μικρός φανφαρόνος είναι μονάχα, που έξω από την πατρίδα του ή την Ευρώπη αγκομαχάει να πείσει πως έχει διαμέτρημα μεγάλου star. Τουλάχιστον, μέσα στην όλη παραμύθα, κάνει κάτι δηλώσεις που τον σώζουν: «I'm not a musician, I'm an entertainer.»

Στο «Rudebox», το νέο του album, μια σωρεία από παραγωγούς και συνθέτες τον προσκυνάνε και τον κάνουνε Θεό, αφήνοντας στον ακροατή ανάμεικτα συναισθήματα από το συνονθύλευμα. Ο ίδιος μοιάζει να θέλει να κλείσει μια ολόκληρη εποχή ή, πιο συγκεκριμένα, το cheesy χάβαλο των δύο περασμένων δεκαετιών. Σε δύο τραγούδια έχει με το μέρος του και το duo που δικαιωματικά κρατά τα σκήπτρα της pop ιεροσύνης.

Robbie Williams - We're the Pet Shop Boys

Γιατί του παραχώρησαν τον «ύμνο» τους λες και επρόκειτο για το τρίτο μέλος των Pet Shop Boys; Προφανέστατα, όπως λέει και το άσμα, αμοιβαία τα αισθήματα, μωρό μου: «Neil Tennant and Chris Lowe write some really great stuff - stuff that would put Oscar Wilde to shame. If the Pet Shop Boys ever wanted a third member, I'd be there.»

Music for a better living #156

Την πρώτη φορά ταράχτηκα. Νόμισα πως οι Carpenters αναστήθηκαν!

Locust - No-one in the World

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’90 και το album «Morning Light». Παραμένει ένα από τα πιο όμορφα τραγούδια που άκουσα ποτέ. Κατευνάζει το θυμό με μια λυρική διάθεση... μισανθρωπίας. Θα πρόσθετα πως φέρνει στο νου και τούτη την αγαπημένη ατάκα από το «Ghost World»:

«I can't relate to 99% of humanity.»

Music for a better living #155

Εύχομαι αύριο την παρέλαση να τη «μαυρίσουνε». Μπας και τους χαλάσουνε την εθνική υπερηφάνεια. Επιτέλους!

Lanterna - 48th and 8th

Κατά τα άλλα, μουσική δίχως λόγια. Τι να πει κανείς και για τη blog-ο-σφαιρα;

Music for a better living #154

Ήθελα να πω ένα ευχαριστώ. Στον Παναγιώτη και στον Ηλία (που θα με κάνουνε Πανιώνιο στο τέλος). Στη μοναδική Wonder Woman. Στο αγόρι με το Prada (για τις κατσαρίδες). Στη μικρή nympho που έφυγε νωρίς (α γαμήσου, μωρή!). Στους κομιξάδες (προσκυνώ). Στη Λένα Πλάτωνος! Σε όλους μαζί για τα χαμόγελα. Και τα φιλιά. Και στο Νίκο για την αφιέρωση (και τα βελάκια, καλού κακού...).

Robin Guthrie - Fountain

Γαλήνη. Όπως πρέπει.

Κι όνειρα γλυκά.

Music for a better living #153

«I set out to know who put her in the spot, who put her in front of the gun. That was you, angel.»

Nathan Johnson - Emily's Theme

Χαμένο στη λήθη του repeat γι’ απόψε. Το θέμα της νεκρής Emily. Από το soundtrack της ταινίας «Brick». Το ιδιοφυές σκηνοθετικό ντεμπούτο του Rian Johnson που δίνει μια ολότελα δική του ερμηνεία στον ορισμό του neo-noir.

Από τις 19 Οκτωβρίου στους κινηματογράφους. Με τον πανηλίθιο ελληνικό τίτλο «Έγκλημα στο Κολέγιο».

Music for a better living #152

Αν κάνετε παιδί στο μέλλον, να προσέξετε μην κολλήσει καμιά «παραταξιακή συνείδηση». Στις μικρές ηλικίες είναι ιδιαίτερα επικίνδυνο!

Scott Matthews - Elusive

Κομμάτι... απατηλό, αν και αριστουργηματικό. Όχι όπως όλα αυτά που ζούμε τούτο το φθινόπωρο.

Καλό σας βράδυ.

Music for a better living #151

Θέλω να πιστεύω πως μεγαλώνοντας αγαπάμε περισσότερο.

Jarvis - Tonite

Εσύ κατεβάζεις καινούριο Jarvis χωρίς Pulp (13 Νοεμβρίου το album), εγώ ακούω... «I want to be the things I see, give every face and place my name».

Love more. Θα το θυμάσαι;

Music for a better living #150

Ένα παλαιότερο, αγαπημένο b-side (στο «Knives Out») των Radiohead κι ένα τραγούδι από το «The Eraser», το προσωπικό album που έβγαλε φέτος ο Thom Yorke.

Radiohead - Fog

Thom Yorke - Black Swan

Ακούγονται στο «A Scanner Darkly», τη νέα ταινία του Richard Linklater που παίζεται από σήμερα στις αίθουσες.

Κι ένα απόσπασμα από τη συνέντευξη του σκηνοθέτη που θα δημοσιευτεί στο τεύχος #10 του περιοδικού SOUL, με αφορμή το «Fast Food Nation» (ανοίγει εδώ στις 14 Δεκεμβρίου):

«Είναι σύμπτωση που τις τελείωσα και τις δύο μαζί. Στην πραγματικότητα, τα γυρίσματά τους έχουν ενάμιση χρόνο διαφορά μεταξύ τους. Το «Nation» δεν είχε πολλές απαιτήσεις, αλλά το «Scanner» μας πήρε μια αιωνιότητα για να τελειώσει! Σπαταλούσαμε πεντακόσιες ώρες για το κάθε λεπτό του animation…»

Goodnight.

Dream... darkly.

Music for a better living #149

Σάββατο 25 Νοεμβρίου στην Αθήνα. Δευτέρα 27 Νοεμβρίου στη Θεσσαλονίκη.

Ένα κομμάτι θα ήθελα ν’ ακούσω, αλλά σιγά που...

The Smiths - Some Girls Are Bigger Than Others

Εγώ που θα’ μαι τότε; Αθήνα ή Θεσσαλονίκη; Need to check. Μιας που το’ χουμε και «δίπορτο» το event...

Υ.Γ. Κάποιος να πάει τον ορό στο γραφείο της Μαρίας!

Music for a better living #148

Does it imitate us
or do we imitate it?

Οι Disposable Heroes of Hiphoprisy σχηματίστηκαν το 1990 από δύο πρώην μέλη των Beatnigs (avant-garde industrial jazz κολεκτίβα από το San Francisco), τους Michael Franti και Rono Tse. Σε αντίθεση με τους περισσότερους καλλιτέχνες της rap και του hip-hop, η φιλελεύθερη γλώσσα των στίχων τους στόχευε ενάντια στο ρατσισμό, το μισογυνισμό και την ομοφοβία, με μια ιδεολογική αντίληψη που έσπαγε κόκαλα. Το «Television, the Drug of the Nation» ήταν το πρώτο τους single.

The Disposable Heroes of Hiphoprisy - Television, the Drug of the Nation

Το 1992 κυκλοφορούν το πρώτο τους album, το «Hypocrisy Is the Greatest Luxury». Η rap κοινότητα κάνει τα στραβά μάτια γιατί επιτίθεται κατά των gangsta πρότυπών της, το ακροατήριο σνομπάρει (κυρίως οι African-American, οι οποίοι αδυνατούν να κατανοήσουν γιατί το duo διασκευάζει μέχρι και Dead Kennedys!) κι έτσι οι Disposable Heroes of Hiphoprisy εξαφανίζονται από το χάρτη πριν την ώρα τους... Αυτός ο μοναδικός τους δίσκος παραμένει ορόσημο κοινωνικοπολιτικού σχολίου πάνω στην αμερικανική κουλτούρα και ταυτότητα, ένα λαμπρό, διαχρονικό παράδειγμα δουλειάς με αρχίδια που αποδεικνύει πόσο σκατά δρόμο τράβηξε μετέπειτα η σκηνή του hip-hop στις ΗΠΑ.

Τώρα, είστε ελεύθεροι να κλείσετε τις γαμωτηλεοράσεις σας.

Υ.Γ. Δες εδώ το music video μιας πιο «πρωτόγονης» μορφής του τραγουδιού, σε εκτέλεση των Beatnigs. Ακολούθησε αυτό εδώ.

[art: http://www.joshuahoffine.com/]

Music for a better living #147

Νομίζουμε πως τα πάντα σ’ αυτή τη ζωή κάνουν τον κύκλο τους. Αλλά, σχηματοποιώντας μια σχέση, το τετράγωνο ίσως εκφράζει περισσότερα. Γιατί, στ’ αλήθεια, μέσα σε λίγα τετραγωνικά μέτρα γεννιέται και διαλύεται. Στις γωνίες του ζητούν καταφύγιο δύο εραστές, κρύβονται ο ένας απ’ τον άλλον, καταλήγουν να σέρνονται τιμωρημένοι ή χτυπάνε βρίσκοντας αδιέξοδο. Ή ζουν αυτοί καλά κι εμείς πιο ζηλιάρικα ακόμη.

Ένας άντρας, μια γυναίκα. Κορμιά που έλκονται σπασμωδικά, ποζάρουν σαν σε φωτογράφηση νεόνυμφων, χωρίζουν στην αναζήτηση του ιδανικού αντίθετου φύλου. Δίχως προσανατολισμό σκορπίζουν ανάμεσα στο δείγμα πλήθους των θεατών, ψάχνουν να βρουν τις μυρωδιές τους, το άγγιγμα που θυμούνται πως τους έδεσε, μέχρι και το πόδι που ταιριάζει στο γοβάκι μιας μοντέρνας Σταχτοπούτας. Μεγάλο παραμύθι η αγάπη, λένε.

Εκείνος κι εκείνη, σε μια περιπέτεια που πολλαπλασιάζεται σε άπειρα νοητά ζευγάρια, χαμένα κάπου εκεί έξω. Έξω απ’ το τετράγωνο. Τον τόπο του έρωτα. Τα περιφραγμένα σύνορα της γνωριμίας του σώματος, των χειρονομιών, των κινήσεων, της ανάσας που πατάει πάνω σε καρδιοχτύπια αγκομαχώντας. Κορμιά φωτεινά από έρωτα. Συγχρονισμένα στο ρυθμό του ή αδέξια κι ακυβέρνητα στην αβεβαιότητά του.

Και το φιλί τους, τεχνητή αναπνοή που τους κρατά ζωντανούς. Με κομμένη την ανάσα. Με τα χείλη ενωμένα και δυό γλώσσες που αρνούνται τον αποχωρισμό. Το φιλί σαν ομφάλιος λώρος. Που τρέφει μονάχα αγάπη. Στο τετράγωνο. Του SuperLux.

John Zorn - The Sicilian Clan

Η «συμμορία» πέφτει ξανά στα πόδια σου. Το «SuperLux» της χορογράφου Αποστολίας Παπαδαμάκη επιστρέφει στο θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή). Ως τις 14 Οκτωβρίου. Ερμηνεύουν οι Μαρκέλλα Μανωλιάδη και Δημήτρης Καμινάρης.

Music for a better living #146

Ο 33χρονος Δανός Anders Trentemøller, ύστερα από κάμποσα remixes (μεταξύ άλλων για τους Pet Shop Boys, Röyksopp και Moby) και παραγωγές, έχει έτοιμο το πρώτο του album, «The Last Resort».

Trentemøller - Always Something Better [Vocal Version]

Trentemøller - Always Something Better [Trentemøller Remix]

Στα φωνητικά του «Always Something Better» συμμετέχει ο Richard Davis (του εκπληκτικού περσινού «Details»). Άκουσε άλλα δύο κομμάτια του album + διάβασε μια κατατοπιστική συνέντευξη του Trentemøller εδώ και κατανάλωσε τη διπλή limited έκδοση μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του Οκτωβρίου.

Το φετινό φθινόπωρο βρήκε το ιδανικό του soundtrack.

Καλό μήνα, by the way.