Music for a better living #329

Έμαθα τους Pet Shop Boys με το «West End Girls», όπως όλοι μας. Έπαιζε παντού τότε. Θυμάμαι να το ακούω σε μια disco καλοκαιρινή και να μένουν όλοι κάγκελο, γιατί δε μπορούσαν να βρουν τον τρόπο να το χορέψουν. Ήταν σα να’ χαν προσγειωθεί εξωγήινοι και να μας έπαιζαν έναν δικό τους, πρωτόγνωρο ρυθμό. Πήρα το «Please» σε βινύλιο. Ήταν η περίοδος που οι δισκογραφικές εδώ τύπωναν τους δίσκους με τα πάντα γραμμένα στα ελληνικά. Είχα κολλήσει με το «Λαβ Καμς Κουίκλι» και... I couldn’t stop falling! Είχα στιγματιστεί για τα καλά, δηλαδή.

Την πρώτη φορά που τους είδα live ήταν στο Λονδίνο. Δεν είχα ταξιδέψει ποτέ ξανά αποκλειστικά και μόνο για να δω μια συναυλία στο εξωτερικό. Ειρωνικά, μερικούς μήνες αργότερα, ήρθαν κι έπαιξαν στο Λυκαβηττό. Για δύο βράδια. Ήμουν εκεί και τα δύο. Και ήταν το καλύτερο πάρτι της ζωής μου. Το ένα καλύτερο από το άλλο!

Τέταρτη φορά στο Γκάζι, με σύνθεση κανονικής μπάντας. Λίγο αλλιώτικα σαν ήχος, απογυμνωμένα από οποιοδήποτε σκηνικό concept. Δεν είχα συγκινηθεί, αλλά, και πάλι, ήταν οι Pet Shop Boys.

Απόψε το βράδυ βρέθηκαν ξανά μπροστά μου. Και σχεδόν έκλαιγα από χαρά. Μέχρι που δάκρυσα στ’ αλήθεια όταν όλος ο κόσμος τραγουδούσε μαζί με τον Neil Tennant το «Being Boring». Νομίζω πως και ο ίδιος συγκινήθηκε μ’ αυτό. Θαρρώ πως το πρόσεξα κι ας υπήρχε μια μικρή απόσταση από τη σκηνή. Κι ας έκρυβε στιλάτα το βλέμμα του πίσω από ένα ζευγάρι γυαλιά ηλίου.

Όσο προχωρούσε η βραδιά, το χειροκρότημα του κόσμου δήλωνε το σεβασμό. Σπάνια λέξη για να τη συνειδητοποιείς σε μια συναυλία. Απίστευτο το συναίσθημα. Και στο τέλος, το «West End Girls». Μισή ζωή και βάλε. Δε μπορούσε να γίνει αλλιώς...

Υ.Γ. Η ηχογράφηση είναι από το live στην Αθήνα. Από τις 28 Ιουνίου του 2000. Και μη ρωτήσει κανείς!

Music for a better living #328

Για να μη χώσω κανά χριστουγεννιάτικο κι εδώ, άρπαξε μια από sexy Jesus και ρόκαρε μαζί του μέχρι να βγάλεις τις σούβλες.

Γ@μώ το θρήσκευμά τους, τις νηστείες τους και τα κλαρίνα τους.

Merry Christmas.

Υ.Γ. Sing-along!

Music for a better living #327

Από αύριο και καθημερινά στον ΑΝΤ1, στις 21:00, ο «Ιησούς από τη Ναζαρέτ». Παιδιά, μπορείτε να σταματήσετε τις διαδηλώσεις.

Το STAR, ως πιο αιρετικό, θα παίξει τα «Πάθη του Χριστού». Στις 23:00. Μην πιτσιλίσει το αίμα κανά νηστίσιμο σε γιορτινό τραπέζι...

Μισώ το Πάσχα. Την Κυριακή θα τρώω σπαγκέτι.

Superbass VS New Order VS Bronski Beat. Δεν είναι η λύση, αλλά ξεκινάει καλά την εβδομάδα.

Music for a better living #326

Ο φίλος Ν. που είναι το κακό disco σκυλί (αλλά τον αγαπάμε και προσευχόμαστε σε εικονίσματα να μη γίνει το κεφάλι του σα mirror ball) μας συμβουλεύει ν’ ακούμε το νέο άσμα του Tiga, «Love Don’t Dance Here Anymore», σε παραγωγή Soulwax. Τίγκα το dancefloor.

Το album του, «Ciao!», κυκλοφορεί στις 27 Απριλίου.

Μέχρι κι ο Moroder θ’ αναστέναζε!

Είναι ιδέα μου ή το 2009 είναι ήδη κουδούνι από την πολλή «καρέκλα»; Που να τα χορέψουμε όλ’ αυτά δεν ξέρω, αλλά θα δείξει...

Music for a better living #325

Από σήμερα. Εκεί έξω. Say YES!

Music for a better living #324

Στο πανί, η Τζούλια Ρόμπερτς αποπλανά τον Κλάιβ Όουεν (καλύτερα έτσι από το να τα σπάει στο Guggenheim αυτός...) και χαίρεται το χειλάκι σου. Στην αληθινή ζωή, «τον τίτλο του Ιππότη της Λεγεώνας της Τιμής θα φέρει στο εξής η γνωστή ηθοποιός Μιμή Ντενίση», όπως μας λέει το δελτίο Τύπου.

Επιστρέφω στις ταινίες.

Say hello.

Υ.Γ. Αν σου πω ότι διψάω για Κάννες, θα με καταλάβεις;

Music for a better living #323

Αυτό το remix δεν το είχα ακούσει πέρσι. Έγκλημα!

Maximilian Hecker - Summerwaste [Dance Edit]

Αλλά δεν πειράζει. Το φετινό καλοκαίρι προβλέπεται καλύτερο. Πιο λαμπερό, πιο electro και λιγότερο wasted.

Aloha. Από τώρα (διότι, ως γνωστόν, κατά τον Ιούλιο με πιάνει μια μανία για χριστουγεννιάτικα τραγούδια...)!

Music for a better living #322

Το «The Way It Used to Be» των Pet Shop Boys, το καλύτερο τραγούδι από το επερχόμενο album τους, «Yes», συγκαταλέγεται ανάμεσα στα tracks που διέρρευσαν εδώ και μέρες και βάζει ισχυρή υποψηφιότητα για τον τίτλο του καλύτερου single της χρονιάς. Εκτός αν η ΕΜΙ και οι PSB κάνουν τη μαλακία της χρονιάς και δεν το κυκλοφορήσουν ΚΑΙ ως single...

ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑ είναι η μοναδική λέξη που μπορεί να το χαρακτηρίσει (η πρώτη αντίδραση άλλου... συμπάσχοντος ήταν «Αχού, μεγάλο κακό μας βρήκε πάλι... ΥΜΝΟΣ!», ενθυμούμενος το πρόσφατο κόλλημα και με το «Love etc.»). Αιθέρια απλό, μαγικά pop και τόσο όμορφα καταδικασμένο να γίνει classic.

Δεν ξέρω από πότε μπορούν οι ραδιοφωνικοί σταθμοί να παίζουν και άλλα tracks από το album (για να το πω κάπως πιο ωμά, στο Best Radio πρέπει να χύνουν ΗΔΗ με το «The Way It Used to Be»...), πάντως το «Yes» πρόκειται να κλείσει σπίτια από τις 23 Μαρτίου.

Υποκλίνομαι. Από το 1985. Μέχρι... όπου μας βγάλει.

Πήγαινε τώρα και στο official site για ν’ ακούσεις το medley mix των τραγουδιών του «Yes», διότι σήμερα έχουμε μόλις 11 του μήνα. Ήμαρτον!

Music for a better living #321

Η Agnetha Fältskog γεννήθηκε το 1950, σε μια μικρή πόλη της Σουηδίας. Μόλις πέρσι, δια στόματος του Björn Ulvaeus και κατά τη διάρκεια συνέντευξής μας, συνειδητοποίησα πως η σωστή προφορά του ονόματός της είναι... Ανιέτα!

Μαθαίνει να παίζει πιάνο από τα εννέα της χρόνια και, ενίοτε, τραγουδά στη χορωδία της τοπικής εκκλησίας. Το 1967 ηχογραφεί τα δύο πρώτα singles της και την επόμενη χρονιά ακολουθεί η κυκλοφορία ενός προσωπικού album. Επίσης, στέλνει τη μπαλάντα «Försonade» στο διαγωνισμό Melodifestivalen, απ’ όπου επιλέγεται το τραγούδι που θα εκπροσωπήσει τη Σουηδία στη Eurovision. Δεν καταφέρνει να μπει στον τελικό.

Agnetha Fältskog - Försonade

Το 1969 και το 1970 έχει δύο controversial επιτυχίες στο singles chart της χώρας της, με τη δεύτερη να την οδηγεί μέχρι τα δικαστήρια, εξαιτίας μήνυσης Δανού συνθέτη για κλοπή... ακυκλοφόρητου κομματιού από τη δεκαετία του ’50!

Τον Απρίλιο του ’70, μαζί με τον αγαπημένο της Björn Ulvaeus κι ένα φιλικό ζευγάρι, τον Benny και τη Frida, κάνουν διακοπές στην Κύπρο, όπου τραγουδούν σε ένα αυτοσχέδιο, παραλιακό live, συγκεντρώνοντας ένα κάρο φαντάρους των Ηνωμένων Εθνών! Λίγα χρόνια αργότερα, οι τέσσερίς τους αποφασίζουν να γίνουν κανονικό συγκρότημα και, με τα αρχικά των ονομάτων τους, βαπτίζονται... ΑΒΒΑ (Anni-Frid είναι το πραγματικό όνομα της Frida, για να μη μένεις με την απορία).

Το «Försonade» ακούγεται σε μια χαρακτηριστική σκηνή της ταινίας «Άσε το Κακό να Μπει» (Let the Right One In), που, τελικά, βγαίνει στις ελληνικές αίθουσες στις 19 Μαρτίου. Δες το στη μεγάλη οθόνη, μη σου πιω το αίμα!

Music for a better living #320

Χθες το βράδυ πήγα να δω τον Lindstrøm στο Bios. Έφτασα εκεί γύρω στις 22:30, ώρα έναρξης της εκδήλωσης, κατά τα λεγόμενα. Θα προηγείτο ένα warm-up με τους Φανταστικούς Ήχους και, στις 23:00, θα ακολουθούσε η ζωντανή εμφάνιση του Νορβηγού παραγωγού.

Περασμένα μεσάνυχτα και εξακολουθούμε να περιμένουμε στο bar του Bios, οριακά μπουντρουμιασμένοι, λες και μας κρατούσαν για να κάνουμε υποχρεωτική κατανάλωση αλκοόλ! Γύρω στις δωδεκάμισι προχωρήσαμε προς το «live stage» (chic) του μαγαζιού, όπου το «warm-up» των Φανταστικών Ήχων αντί να φτιάξει ατμόσφαιρα, μάλλον εξαντλεί. Χωρίς να εννοώ πως η μουσική ή η όλη εμφάνιση του Άγγελου ευθύνονταν για κάτι αρνητικό. Καθ’ όλη τη διάρκεια, το κοινό μπαινόβγαινε λες και είχε έρθει σε mall για ψώνια. Σημαντική λεπτομέρεια: όταν περπατάς με backpack, υπολόγιζε πως αυτό που μεταφέρεις δεν είναι μονάχα το σώμα σου, ειδικά στις περιπτώσεις όπου πρέπει να χωθείς ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους...

Μετά τη μία δεήσαμε να δούμε τον Lindstrøm στη σκηνή. Οι εκδρομείς – κοινό επέστρεφαν σταδιακά στο χώρο, αν και ήταν από νωρίς φανερό πως η πλειοψηφία δεν είχε μπει για να παλουκωθεί σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Δε μπορώ να ξεχωρίσω τι μου κάθισε χειρότερα στο λαιμό σε σχέση με τον κόσμο. Για μπάφο δε μιλάω, χέστηκα, ελευθερία έχουμε. Αλλά, μάνα μου, πλύσου πριν βγεις από το σπίτι με την προοπτική να επισκεφτείς κλειστό χώρο! Υπήρξε στιγμή όπου παραλίγο να πέσω στα πατώματα από την «ευωδιά» indie hip-ο-φατσας που έψαχνε την κατάλληλη γωνία για να τραβήξει τις γαμωφωτογραφίες του, κινούμενος ανεξέλεγκτα στην αίθουσα. Παραπλεύρως, κάτι κορίτσια είχαν αφήσει τσάντες κατάχαμα, σε φάση τσαντίρι. Γιατί, αφού ξέρουν πως πάνε σε live, μερικοί άνθρωποι κουβαλάνε το σπίτι τους όλο; Γιατί πρέπει να κάνω στην άκρη για ν’ απολαύσω τη χορευτική δεινότητα εικοσάχρονου που αντί για το καρναβάλι της Πάτρας κατέληξε στον Lindstrøm; Γιατί πρέπει να μου σπάσουν τ’ αρχίδια κάτι ντερέκια δύο μέτρα που μάλλον για καμάκι μπήκαν - κι έφυγαν μετά από κανά τέταρτο! Ήταν περισσότεροι από είκοσι εκείνοι που ήξεραν τι θ’ ακούσουν χθες το βράδυ στο Bios; Να συνυπολογίσω και τους συνήθεις υπόπτους του μουσικού Τύπου σε αυτό το νούμερο;

Γύρω στις δύο και μισή βγήκα στην Πειραιώς με μια βεβαιότητα πως δεν θα άντεχα τη δοκιμασία του DJ set του Prins Thomas. Με το ίδιο κοινό; Ο Χριστός και η Παναγία! (Ένας γνωστός που εμπιστεύομαι, μου είπε πως έφυγε στα πέντε λεπτά...)

Άλλη φορά... σπίτια σας. Ή μας. Όποιος επιζήσει είναι η φάση.

Music for a better living #319

Χθες περπάτησα με τη Μιράντα. Ξανά. Για μια τελευταία βραδιά, στο Σταυρό του Νότου.

Συνέβησαν τόσα, ήρθαν κι άλλα. Σήμερα είναι 25 Φεβρουαρίου. Κι εγώ είμαι εντάξει. Αναπάντεχα. Ευτυχώς.

Μια άλλη πραγματικότητα δε μ’ αφήνει σε ησυχία. Για τους περισσότερους γύρω μας, είναι Η πραγματικότητα. Ελικόπτερα στον Κορυδαλλό, η Eurovision, η οικονομική κρίση. Αν έβλεπα τηλεόραση, τα χέρια μου θα είχαν ματώσει από το ζάπινγκ.

«Times They Are A-Changin'», τραγουδάει ο Bob Dylan στα opening credits του «Watchmen». Μέσα σε λίγα λεπτά, ο Zack Snyder κάνει επίδειξη αρχιδιών, ξαναγράφοντας την αμερικανική Ιστορία και pop κουλτούρα τεσσάρων δεκαετιών! Μέσα σε 163 λεπτά, το «Blade Runner» συναντά το «Southland Tales» και τα «X-Men», οι εικόνες ζωντανεύουν το κόμικ με μια αρρωστημένη ακρίβεια και το βλέμμα απλά θαυμάζει. Δεν είμαι σίγουρος αν η ταινία θα μπορέσει να βρει το κατάλληλο κοινό σήμερα.

Ο Ντένης Ηλίαδης ετοιμάζεται για την πρεμιέρα του «The Last House on the Left» στο Χόλιγουντ. Εμείς ετοιμαζόμαστε για την πρεμιέρα του «Σούλα Έλα Ξανά» με τη Ζέτα Μακρυπούλια...

Ίσως να φταίνε οι απόκριες.

Friendly Fires - Paris [Aeroplane Remix]

Και τα δύο άνωθεν ονόματα περιλαμβάνονται στο φετινό line up του Synch. 12, 13 και 14 Ιουνίου. Εκεί θα δούμε και τους Junior Boys, τελικά. Προφανέστατα, το καλύτερο ελληνικό μουσικό φεστιβάλ για το 2009.

Και για να ξέρεις, οι καινούριοι Simian Mobile Disco είναι καταστροφή ΜΕΓAΛΗ!

Music for a better living #318

«Another lesson in perfect pop from Tennant and Lowe», γράφει η Guardian για το επερχόμενο single των Pet Shop Boys, «Love etc.». Εγώ θα έλεγα πως αν υπάρχει μια pop Βίβλος, αυτό το τραγούδι βρίσκεται ήδη στις σελίδες της.

Το παρουσίασαν για πρώτη φορά μέσα από το δεκάλεπτο medley επιτυχιών τους, στη ζωντανή τους εμφάνιση στα Brit Awards την Τετάρτη. Το κομμάτι που σαμπλάρει... Τσαϊκόφσκι και ξεκινά στα 7 και κάτι λεπτά είναι το «All Over the World», δεύτερο single και track #2 από το νέο τους album, «Yes», το οποίο πρόκειται να κυκλοφορήσει στις 23 Μαρτίου σε μονή και limited διπλή έκδοση.

Όταν ακούσεις ολόκληρο το «Yes», πάρε μια επιπλέον ανάσα πριν από το track #10, το «The Way it Used to Be». Έπος, ίσως ανάλογο του «This Must Be the Place I Waited Years to Leave»!

Το «Love etc.» κυκλοφορεί στις 16 Μαρτίου, με remixes των Gui Boratto, Pet Shop Boys, Kurd Maverick και FrankMusik. Πάρε το πρώτο γιατί... δεν κρατιέμαι από χαρά!

Pet Shop Boys - Love etc. [Gui Boratto Mix]

Υ.Γ. Η αρχική εικονογράφηση αποτελείται από μερικούς... Gerhard Richter.

UPDATE: Link για το music video! Λιποθύμα.

Music for a better living #317

Ένα αυτοκινητικό δυστύχημα, η Αδελφή Άννα που περιθάλπει τον άγνωστο οδηγό, μια μοιραία συνάντηση που φέρνει αναμνήσεις από το... αμαρτωλό παρελθόν εκείνης, ως τραγουδίστριας σε night club! Συμπτωματικά, ο άνδρας αυτός ήταν η αιτία που κάποτε η Άννα επέλεξε να γίνει καλόγρια.

Ένα από τα πλέον κλασικά και άγρια μελό του ιταλικού κινηματογράφου, με τεράστια εμπορική επιτυχία στην εποχή του, το «Anna» (1951) σκηνοθέτησε ο Alberto Lattuada και είχε για πρωταγωνίστρια την Silvana Mangano, σύζυγο του παραγωγού του φιλμ, Dino De Laurentiis. Συμπρωταγωνιστούσαν οι Raf Vallone και Vittorio Gassman, ακριβώς όπως και στο άλλο ανάλογο σουξέ του 1949, «Riso Amaro».

Ένα από τα δύο τραγούδια που έγιναν διάσημα χάρη στην ταινία ήταν το «El Negro Zumbon», το οποίο πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα σαν single από την MGM Records το 1953. Στις ΗΠΑ το κομμάτι έγινε γνωστό με τον τίτλο του φιλμ και η Mangano είχε το credit της ερμηνεύτριας στο δισκάκι. Στην πραγματικότητα, όμως, τα φωνητικά ανήκαν στην Flo Sandon, η οποία δεν έμεινε και πολύ στην αφάνεια. Το ’53 ήταν η νικήτρια στο Φεστιβάλ Τραγουδιού του Σαν Ρέμο, ενώ μερικά χρόνια αργότερα, μαζί με τον σύζυγό της, ανακάλυψε και προώθησε μια νεαρή τραγουδίστρια ονόματι... Mina.

Η δεύτερη μεγαλύτερη παρεξήγηση που συνοδεύει τη φήμη του τραγουδιού είναι η γλώσσα των στίχων (είναι ισπανικοί!).

Silvana Mangano - Anna

Η Amalia Rodriguez το έκανε ξανά επιτυχία στη δεκαετία του ’50. Το 1993, ο Nanni Moretti έκανε όσους έβλεπαν το «Caro Diario» του να ψάχνουν το τραγούδι αλλά και την ταινία εξαιτίας αυτής της σκηνής. Η πιο πρόσφατη διασκευή του «Anna» ανήκει στο συγκρότημα των Pink Martini.

Music for a better living #316

Αρχές Απριλίου. Το νέο τους album. «Begone Dull Care». Εμπνευσμένο από ένα μικρού μήκους φιλμ του Norman McLaren. Η ευρωπαϊκή τους περιοδεία μεταφέρθηκε για το Μάη.

Συνοδευτικά βογκητά από το βάθος...

Music for a better living #315

Δεν ήξερα τι να περιμένω από το live του Κωνσταντίνου Βήτα στο Σταυρό του Νότου. Ο χώρος δε μου είναι οικείος, η ιδέα πως θα κάθομαι με την παρέα μου σε τραπεζάκι... πρώτη μούρη πίστα, με ξηρούς καρπούς και αλκοόλ, μου προκαλούσε μια κάποια ανατριχίλα. Αλλά πήγα. Ευτυχώς!

Από τη στιγμή που ο Κωνσταντίνος και ο Βάιος ανεβαίνουν στη σκηνή, ούτε που σ’ ενδιαφέρει πως είναι ο χώρος γύρω. Τα πάντα παραμορφώνονται σταδιακά, μια αίσθηση συγκίνησης φτιάχνει την καινούρια σου αύρα, σκόρπιες λέξεις από στίχους φτάνουν ως την άκρη των χειλιών σου, μέχρι που βουρκώνεις για λίγο. Από το βαρύ φορτίο της «Δύναμης της Αγάπης» μέχρι την upbeat χορευτική απόγνωση στη «Σφαίρα», συνειδητοποιείς τη μοναδική pop δύναμη του Κωνσταντίνου και μοιράζεσαι τα λόγια του, λες και βγήκαν από μια κοινή πορεία ζωής.

Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος, οι Handy Park, με μέλη από διάφορες rock ή «εναλλακτικές» μπάντες της Αθήνας, αρχίζουν να παίζουν κομμάτια του Κωνσταντίνου, ο οποίος, λίγο μετά, τους συνοδεύει στα φωνητικά. Στην αρχή ξενίζει. Ο Κωνσταντίνος Βήτα με κιθάρες; Τα παιδιά, όμως, παίζουν απίστευτα καλά. Η εναλλαγή τους με το ηλεκτρονικό set σε κάνει να ξεπερνάς κάθε ενδοιασμό. Ο Βάιος ανεβαίνει «να μας χορέψει», ο κόσμος έχει ζεσταθεί τόσο, στο «59’’» ο Κωνσταντίνος μας λέει πως είναι αργά, αλλά τον καλούμε διαρκώς για encore.

Βγαίνουμε έξω, στη βροχή. Θα ήθελα κι άλλο. Θα ήθελα να πατήσω το rewind και να ξαναδώ την ίδια «ταινία». Μερικές μέρες μετά σκέφτομαι πως πρέπει να ξαναπάω. Στο Σταυρό του Νότου (Φραντζή & Θαρύπου 37, Νέος Κόσμος). Μόνο κάθε Δευτέρα και Τρίτη, ως τις 24 Φεβρουαρίου (πήρε παράταση, τρεχάτε!).

Κωνσταντίνος Βήτα - The Pin

Το εθιστικό θέμα των opening credits του «Without», που σκηνοθέτησε ο Αλέξανδρος Αβρανάς και πήρε το βραβείο καλύτερης ταινίας στη Θεσσαλονίκη το Νοέμβρη, ας συνοδεύσει την προσμονή σου ως την επόμενη εμφάνισή τους.

Υ.Γ. «Τίποτα δε μένει. Πάντα κάποιος φεύγει. Έτσι κι εσύ.»... Μοιάζει με κανόνας της φύσης. Που πρέπει ν’ αποδεχτείς. Anyway. Η ζωή είναι ωραία. Με τόσους υπέροχους ανθρώπους. Γύρω σου. Αρκεί να’ ναι αληθινοί. Μονάχα έτσι.

Music for a better living #314

Για τον Alexandre Desplat είχα γράψει το 2007, ως αγριεμένα κολλημένος με τη δουλειά του. Πιστεύω πως είναι ότι καλύτερο υπάρχει σήμερα στη σύνθεση για τον κινηματογράφο. Πέρσι είχα την ευκαιρία να μιλήσω μαζί του και γι’ αυτό είμαι ευγνώμων στα παιδιά του Γαλλικού Ινστιτούτου. Υπέροχη εμπειρία. Φέτος είναι ξανά υποψήφιος για το Όσκαρ μουσικής. Είναι περιττό να πω ότι του αξίζει...

Alexandre Desplat - Benjamin and Daisy

Ένα θέμα από την «Παράξενη Ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον», φιλμ το οποίο προτάθηκε για 13 Όσκαρ, τα περισσότερα για το 2009. Δεν είναι η ταινία που έχω πρώτη στην καρδιά μου, αλλά από την πεντάδα, σαφώς, αυτήν προτιμώ.

Music for a better living #313

Είμαι σίγουρος πως ακόμη ένα μεγάλο έγκλημα πρόκειται να διαπραχθεί φέτος στις μουσικές κατηγορίες των Όσκαρ. Όχι πως θα χάσουμε και τον ύπνο μας, γιατί οι ανατριχιαστικές συνθέσεις του Johan Soderqvist θα εξακολουθούν να υπάρχουν και ν’ αναπνέουν γύρω μας, κολλημένες στο repeat. Μαζί με τη φήμη αυτής της αριστουργηματικής ταινίας, που πήγε το genre του βαμπιρικού σινεμά έτη φωτός μπροστά.

Johan Soderqvist - Let the Right One In

Το «Άσε το Κακό να Μπει» ξεκινά την προβολή του στις ελληνικές αίθουσες στις 12 Μαρτίου.

Music for a better living #312

συνεπής, -ής, -ές επίθ. ο λογικά σύμφωνος (για προσ.) ο πιστός στα λόγια του ή τις ιδέες του

συνέπεια (η) ουσ. αλληλουχία στα νοήματα αποτέλεσμα, παρεπόμενο η ιδιότητα του συνεπούς

Αφιερωμένο στους ανθρώπους που μετέτρεψαν την περσινή χρονιά μου σε απώλεια χρόνου, ξόδεμα συναισθημάτων, άδειασμα εμπιστοσύνης.

Οι συνέπειες δεν θα σβήσουν...

Ευτυχές το νέον έτος.

Peter Broderick - A Beginning

Music for a better living #311

Θα διαβάζω χρόνια μετά και θα θυμάμαι πως το 2008 ήταν για μένα...
FAVORITE ALBUMS

1. Maurice Ravel / Modest Mussorgsky - Recomposed by Carl Craig & Moritz Von Oswald
2. Jóhann Jóhannsson - Fordlândia
3. Peter Broderick - Float
4. Max Richter - 24 Postcards in Full Colour
5. Get Well Soon - Rest Now, Weary Head! You Will Get Well Soon.
6. Esbjörn Svensson Trio - Leucocyte
7. Crystal Castles - Crystal Castles
8. Flying Lotus - Los Angeles
9. The Foxglove Hunt - Stop Heartbeat
10. Sally Shapiro - Remix Romance Vol. 1
11. Mógil - Ró
12. M83 - Saturdays = Youth
13. Sigur Rós - Með Suð í Eyrum Við Spilum Endalaust
14. Benoît Pioulard - Temper
15. Morgan Geist - Double Night Time
16. Bohren & der Club of Gore - Dolores
17. The Presets - Apocalypso
18. Lulu Rouge - Bless You
19. Lindstrøm - Where You Go I Go Too
20. Quiet Village - Silent Movie

FAVORITE TRACKS

1. Jon Brion feat. Deanna Storey - Little Person
2. The Presets - This Boy’s In Love
3. Sally Shapiro - Jackie Junior (Junior Boys Remix)
4. M83 - Couleurs
5. MGMT - Kids (Soulwax Remix)
6. Crystal Castles - Courtship Dating
7. The Ting Tings - Great DJ
8. Mock and Toof - Underwater
9. Northern Portrait - Crazy
10. Hercules & Love Affair - Blind (Frankie Knuckles Remix)
11. Duffy - Stepping Stone
12. The Last Shadow Puppets - Standing Next to Me
13. Jonathan Johansson - En Hand I Himlen
14. Sam Taylor-Wood - I'm in Love with a German Film Star (PSB Symphonic Mix)
15. Quixote - Before I Started to Dance
16. Grace Jones - Williams' Blood (Aeroplane Remix)
17. Black Kids - I'm Not Gonna Teach Your Boyfriend How to Dance with You
18. Lulu Rouge feat. Mikael Simpson - Bless You
19. Joel Alme - The Queen’s Corner
20. David Byrne and Brian Eno - Everything That Happens

BEST PARTY OF THE YEAR

Τρία χρόνια LiFO. Με τον Κωνσταντίνο και το Μιχάλη.

ANTHEMIC HIT OF THE YEAR
Σάκης Ρουβάς - + σε Θέλω (Παίξ’ το και σε νεκροταφείο. Οι μαρμαράδες θα σ’ ευγνωμονούν...)

TOP 10 MOVIES OF 2008 (η λίστα που παρέδωσα στην ΠΕΚΚ, αφορά σε ταινίες που προβλήθηκαν μέσα στη χρονιά)

1. Εξιλέωση (Atonement)
2. Sweeney Todd: Ο Φονικός Κουρέας της οδού Φλιτ (Sweeney Todd: The Demon Barber of Fleet Street)
3. Ο Σκοτεινός Ιππότης (The Dark Knight)
4. Καμιά Πατρίδα για τους Μελλοθάνατους (No Country for Old Men)
5. Το Χυμαδιό (The Wackness)
6. Ταξίδι στο Darjeeling (The Darjeeling Limited)
7. Γουόλ-Υ (WALL-Ε)
8. Wanted
9. Hunger
10. Ο Λαρς και η Κούκλα του (Lars and the Real Girl)

ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΤΑΙΝΙΑ

Ιστορία 52 (του Αλέξη Αλεξίου)